امید

آرزوهام شاید بزرگ بودن اما به نظر خودم دست نیافتنی نبودن ولی خب....نشد که بشه حالا دیگه آرزوهامو کوچیک کردم خیلی کوچیک اونقدر که مطمئنم خیلی زود به زود میرسم بهشون کوچیک به اندازه ی بذرای سبزی که میکارم و انتظار میکشم سر از خاک بیارن بیرون اندازه ی همون چند وجب خاک شاید حتی دیگه نشه بهشون گفت آرزو اما پُرن از امید گاهی وقتا سرت که به آسمون میرسه یادت میره ریشت تو خاکه شاید واسه همین نرسیدم.........