ساکت

خیلی به سکوت عادت کردم حرف زدنم نمیاد حتی با خودم! بچه که بودم و جوجه داشتم خیلی باهاشون حرف میزدم هر موقع ناراحت میشدم میرفتم زیر زمین پیش جوجه هام و اونام که موجودات کوچیک و ضعیفی بودن میومدن سمتم بغلشون میکردم و تو چشاشون زل میزدم باهاشون حرف میزدم و گریه میکردم....... حالا میفهمم چرا اون بیچاره ها زودی مریض میشدن و میمردن حالا دیگه با جوجه هام حرف نمیزنم .فقط نگاشون میکنم و ناز و نوازش دیگه دارن بزرگ میشن اینقدر به سکوت عادت کردم که وقتی باید حرفامو میزدم نزدم...الان که میخوام بزنم دیگه گوشی که باید میشنید نیست