قفس ِدل
سه شنبه, ۲۶ آذر ۱۳۹۲، ۰۷:۵۹ ب.ظ
دلم که میگیرد قفسی میشود بس تنگ و تاریک
پرنده ی دلم مدام میپرد و پر و بال به در و دیوار قفس میکوبد
شاید لحظه ای میله های قفس باز شوند ...
خسته میشود
گوشه ای کز میکند و خاطراتش را به آتش میزند
شاید قفس روشن شود
شاید
دلم به سختی تنگ است
برای تمام روزهای شیرین گذشته
روزهای کوتاه و شیرینی های کوتاهتر
دلم تنگ است
دلم تنگ است
۹۲/۰۹/۲۶