سه پرده از نیم ساعت زندگی

امروز

پرده ی اول:

شاگردم نیم ساعت تاخیر داشت بعد از رسیدن خونه و خوردن یک عدد نیمرو مامی پرسید امروز 24 امه یا 45 ؟

به این فکر رفتم که اگر 25 باشه شنبه سر رسید قسط واممه و قرار بود پولای نقد دستمو بریزم به حسابم که اینکارو نکرده بودم

به طور ناگهانی تصمیم گرفتم بدون هیچ توضیحی سریعا حاضر شم برم بانک پول و بریزم و برگردم پس حاضر شدم و رفتم و تمام مدتم به این فکر میکردم که " آدم باید تو تصمیمش قاطع عمل کنه و سریعا پاشه بره کارشو انجام بده و نذاره کسی نه تو کار بیاره و...خلاصه من اینطور انسان قاطعیم که نیازیم به کمک کسی ندارم!!!...

پرده ی دوم:

درحالیکه عینکمو از تو ماشین برمیداشتم یادم اومد گوشیمو جا گذاشتم! و گفتم بیخیال دو قدم راهه دیگه!! کسیم کاری با من نداره و برام مهم نیست گوشیمو جا بذارم چون هیچ وابستگی بهش ندارم و برای اثبات عدم وابستگیم گوشیمو میذارم و خلاصه آدم باید تکنولوژی رو گاهی بذاره کنار و چیه هرجا میری گوشی ببری؟؟ مگه چه چیز مهمی توش هست؟؟ و من کلا آدمیم که اهمیتی به این مسائل کوچیک نمیدم...و این افکار تا رسیدن به بانک ادامه داشت

پرده ی سوم:

شماره گرفتم و برگشتم ک یه نفر سلام کرد..دختر یکی از همسایه ها بود با باباش..سلام و احوالپرسی و نشستم و..یهو یادم اومد برم برگه واریز بردارم و دوباره همونطور ک حرف میزدم مشغول پرکردنش شدم و این همسایه هم درصدد بود ببینه من روزگارمو دقیقا چطور میگذرونم و مثل بقبه گفت خیلی خوبه کارت...!! خلاصه بانک خلوت و همه چی عالی پیش میرفت تا اینکه ناگهان یادم اومد نه کارتم همرامه نه دفترچه حسابم و از قضاااااااا شماره حسابم تو گوشیم بود که اونم همرام نبود!!! حتی فکر کردم زنگ بزنم خونه بپرسم که دیدم گوشیم نیست!!! خواستم بریزم تو حساب همین خانوم و بگم مبلغ و دم در برام کارت ب کارت کنه ک دیدم باز نه کارت دارم نه تلفن ک زنگ بزنم بپرسم -_- 

خلاصه به دوستم گفتم فقط اومده بودم بانک که تورو ببینم!! و اونکه کلا غرق شادی و خنده بود و تنها گذاشتم و به سمت منزل مراجعت نمودم و در راه به خودم گفتم تو خیلی غلط زیادی میکنی که میخوای از تکنولوژی فاصله بگیری و بد بیراه های دیگه ای از این دست...

و به تمام افکارم از زمان حاضر شدن تا رسیدن ب بانک هم فکر کردم!

پ.ن: اعصابم خورد میشه وقتی زمان سرکار نرفتم فقط خرج دیگران میشه و خستگیش برا خودم میمونه