ترانه خوان
وقتی میرم پایین و مشغول کار میشم یا رادیو روشن میکنم (اغلب شبکه فرهنگ) یا میزنم رو موزیک
وقتی آهنگ پخش میشه با صدای خواننده منم میخونم.البته گاهی وقتا و معمولا هم همون اوایل تن صدام کم میشه تا اینکه کلا ساکت میشم تو افکارم فرو میرم
خوندن آهنگ چه با صدای موزیک چه بدون اون یه راهه برای دور شدن از افکار ازار دهنده یا مشغول کننده.همینطور برای فرار از نجوای درونی یا حرف زدن با خود که بسیار خطرناکه و اگر جلوش گرفته نشه میتونه اثرات منفی خیلی بدی روی مغز و حافظه به جا بذاره!
قبلتر ها خیلی راحت با خودم میخوندم..ولی حالا مدتهاست که نمیتونم و همینکه یکم میخونم صدام کم میشه تا اینکه کاملا ساکت میشم .البته اخیرا باز در تلاشم به همون روند قبلی برگردم چون در غیر این صورت به شدت در افکار خودم غرق میشم تا جایی که گاهی با افراد مورد نظرم دعوا میکنم. و زمانی که این حرکات زیاد میشن شبها دندان قروچه به سراغم میاد که دشمن بزرگی برای مینای دندان و لثه هاست
اینهارو نه از این جهت که خود بیمار انگاری کنم گفتم! برای این گفتم که اگر کسانی هستن مبتلا به، از همین حالا تلاش کنن برای رفعش
بین این خوندنای اخیر یاد زمانی افتادم که کسی بهم گفت صدای خوبی داری.. منم تو افکار کودکانه ی خودم باور کردم و بسیار جدی تلقی کردم!! حتی رو آهنگای خاصی اغلب میخوندم و صدامو ضبط میکردم و بعد از گوش دادن فکر میکردم به اظهار نظری که روی صدام شده بود و بعدم بسیار مشعوف از صدای زیبام سعی در خوندن هرچه بهتر میکردم :))
حالا هر موقع یاد اون زمان میافتم جدا احساس حماقت میکنم و به خودم میخندم
اما همچنان سعی میکنم به خصوص در حین کارم با صدای بلند بخونم و خودمو از سایر افکار آزار دهنده دور کنم