بزرگراه چهارپایان

وقتی تو شهر رانندگی میکنم چشم برزخیم کاملا باز میشه! تا جایی که به وضوح میبینم بیش از نیمی از ماشین سوارا و گاها بعضی پیاده ها که نام و نشان آدمیزاد دارن حقیقتا در زمره ی احشام جا میگیرن!
خانوما اغلب از بس بیش از حد محتاطن و آروم میرن یا تو دوربرگردونا معطل میکنن رو اعصابن و آقایونم که کلا تو یه فاز دیگن! انگار حیاط خونه شونه.یهو از پارک میان بیرون تیز میان وسط خیابون بی خیال که چند تا ماشین دارن همن مسیر و طی میکنن!
یهو دوبله و سوبله وسط خیابون و بولوار هرچقدر کم عرض باشه!! متوقف میشن!!! راهنما که کلا واژه بیگانه ایه دیگه کارکردش بماند!
از چپ و راستت سبقت میگیرن خودشونو همه جا جا میکنن هر وقتم عشقشون بکشه مث حلزون حرکت میکنن و همه رو پشت سر نگهمیدارن...
والا احشام هم برا خودشون قوانینی دارن لااقل تو صف راه میرن!
چقدر از رانندگی متنفرم و چقدم عصبی میشم..میترسم آخرش کار دست خودم بدم