گریه و خنده

فوتبالی نیستم

بچگیا یا بعدش تا مدتها جون کلا رنگ قرمز و دوست داشتم و بعد برای کل کل های بچگانه طرفدار یک تیم شدم.‌..

با همه ی اینا پاسورهای عکس فوتبالیستها.. کارت پستالها.. مجلات حاوی عکسهاشون.. مسابقات مهم.. همه جزو خاطرات روزهای شیرین زندگی بود

وقتی که دغدغه هام رنگ دیگه ای داشت

خوشحالیم از ته دل و غمم نا مفهوم و گذرا..

با دیدن ویدئوها و عکسهای پر از خنده و عشق به مادر علی انصاریان به این فکر میکنم که حالا دیگه مهم نیست بعد از مردنم کسی برام گریه کنه یا نه.. کسی ناراحت بشه یا نه.. مهم اینه که وقتی مردم چطور یادم کنن.. غرعرو و بداخلاق یا مثل این ادم خنده های پر انرژی و عشق واقعی به مادر! 

خیلی دلم گرفت.. خیلی

روحت شاد

روحتون شاد .. 

به هر حال حتی با تمام قضاوتها و افکار ادمها شما موندین و جواب دادن در پیشگاه خداوند..