بیایم یاد بگیریم وقتی همدیگه رو میبینیم نشینیم به غر زدن و ناله کردن از اوضاع.. از رانندگی های بد، از اینکه مردم آشغال میریزن، سر و صدا میکنن، هوا آلوده اس، دزدی زیاده، بی عدالتی و فقر و.... لطفا این انرژی جمعی رو که میتونیم در کنار هم به بهترین شکل ازش استفاده کنیم و صرف این خزعبلاتی که هر روز و هر روز داریم از اخبار و انواع سایتا و شبکه های اجتماعی میشنویم و جز اعصاب خوردی و ناراحتیم پیامدی نداره نکنیم!
بعد از این وقتی چیزایی یا کسانی یا رفتارهایی رو میبینین که ناراحت کننده اس به جای عصبانی شدن یا بد و بیراه گفتن (حتی تو دلتون) براش دعا کنیم! به جای اون ادمی که دچار اون اشتباه شده از خداوند عذرخواهی کنیم و بابت نعماتش شکرش کنیم
کار ما آدما فقط شده ایراد گرفتن و غر زدن مدام و توقع هم داریم خداوند سیل روزیشو به سمت ما روانه کنه
مگر نه اینکه خداوند میگه اگر شکر گزار باشید نعمتهاتونو افزایش میدیم!
در طول روز چند بار تشکر میکنیم؟ همین زبونی که به غر زدن باز میشه همین چشمی که بدیهارو میبینه حسی که درک میکنه گوشی که میشنوه دست و پا و انگشتان و تمام جزء جزء اعضا و جوارحتونو در نظر بیارین و تصور کنین کوچکترین خللی تو هر کدوم بود باید چیکار میکردین؟
پس بعد از این بجای ایراد گرفتن و غر زدن و دیدن بدیها، عذرخواهی کنید دعا کنید و سپاسگزاری
و اما انگار امسال قراره با بخش جدیدی از زندگیم که قبلا هم تجربش کردم روبرو بشم! منتهی به یه شکل دیگه! به لحاظ کاری خلوت تر میشم و خب قطعا زمان بیشتری رو باید خونه باشم! سالی که گذشت خییییلی خسته شدم و حالا فکر میکنم و مطمئنم خداوند مسیر جدیدی رو برام باز کرده و قراره اتفاقات بزرگ و خوبی رو تجربه کنم. به نظر میاد یه جای خالی باز شده که قبلا برنامه پر شدنشم ریخته شده
به خدا اعتماد کنید و لبخند بزنید :-)
