درس بهتر است یا ...؟؟؟

اصلااااااااااااااااااااا پشیمون نیستم و کوچکترین حسرتی تو دلم احساس نمیکنم از اینکه ارشد قبول نشدم و نخوندم همه دوستام یا قبول شدن یا دارن خودشونو میکشن که بشن حالا که چی؟؟؟ غیر از 3-4 نفر بقیه همه شهرای دور...زاهدان زابل ارومیه ساری.... با هر کدومشونم که حرف میزنم بلا استثنا شدیدا افسرده و عصبین به خصوص اونا که رفتن شهرای دیگه!!! خب مگه مجبورین؟؟؟؟ همه شونم میگن میدونیم با این مدرکم جایی برامون کار تو این رشته نیس... حالا انگیزه ها رو داشته باش!!! یکی که سنش از 35 رد شده و مجرده و هیچ کار دیگه ای نداره و میخواد بخونه تا استاد شه ایشالا که بشه یکی دیگه: تو صدا سیما کار میکنه اگه مدرکشو به هر بدختی بگیره تو حقوقش تاثیر داره سارا که تازگی ازدواج کرده قبلا میگفت حالا که عروس نشدم باید درس بخونم که پشت سرم حرف نباشه و تو فامیل کم نیارم!!! حالام که عروس شده تنها به این دلیل که تو خانواده شوهرش کم نیاره!!! خودش ساری .شوهرش تهران...امکان دیدار کم...عروسی رفت تا دو سال دیگه بقیه..اونا که مجردن از سر بیکاری (خودشون گفتنااا از خودم نمیگم) متاهلا برای کم نیاوردن جلوی جاری و خواهر شوهر و مابقی.... خب ارزش داره آدم تمام اعصابشو وقتشو بذاره پای چیزی که نمیدونه اصلا به دردش میخوره یا نه...فقط به خاطر حرف اینو اون؟؟؟ من که بسیار مسرورم از اینکه ادامه نمیدم البته تحصیلات دانشگاهی تا سطح کارشناسی و فوق دیپلم و مث داشتن دیپلم لازم میدونم نه به خاطر مدرکش به خاطر تجارب یه محیط دانشگاهی و ......که لازمه ولی وقتی هنری دارم که خیلی خیلی بیشتر از یه مدرک خشک و خالی به دردم میخوره چرا برم خودمو داغون کنم؟؟؟؟ تو همون چهار سال به اندازه کافی موهام ریخت و پیر شدم و حرص خوردم