پس رفت

مدتهاست که حالم از تلویزیون و سینما بهم میخوره نه امروز و دیروز...چندین ساله از زمانی که بزرگتر شدم و کارتونا تغییر کرد تک و توک فیلمایی میسازن که تاریخی و منطبق بر واقعیته و جذابه که تعدادشون به سالی یه بارم نمیرسه عموما تمام فیلمها شده : جنایت - خیانت زن و شوهرها به هم یا دوستا و همکارا - تجاوز و دخترای فراری - دروغ (به شدت) - اعتیاد - قتل به راحتی آب خوردن - بدبختی و فقر و فلاکت شدید و ظلم و در مقابلشم گروهی ثروتمند و تجملی.... - خیلی که دیگه خوب باشه یه آدم تعصبی توش هست که گند میزنه به همه چیز همیشه هم پلیس به شدت حساس و فرز عمل میکنه و هیچ کی از دست قانون فرار نمیکنه! سوژه های غیر از اینم میشه دختر یا پسری که بزرگ شده و فهمیده وقتی بچه بوده تو بیمارستان با یکی دیگه جا به جاش کردن..... همه ی اینا هست کاملا درست اما مگه قبلا نبوده؟؟؟؟؟ حالا به کم و زیادش کار دارم ولی اعتماد و با این فیلما از هم گرفتن نتیجه ی این فیلما اینه که به هیچ کی نمیتونی اعتماد کنی حتی برادر یا خواهرت! همه مجازن هرجایی دروغ بگن و خودشونو بکشن بالا و مشکلیم پیش نمیاد راه های مصرف مواد و دزدی و ...آموزش داده میشه اصلا آدم میشینه پای این فیلما افسردگی میگیره مگه هر چیزی که زیاده باید نشون داده بشه؟؟؟ واقعا مردم اینجوری عبرت میگیرن و به راه میان؟؟؟ یا میبینن اینقدر زیاده براشون عادی تر میشه و فکر میکنن مث فیلما آخرشم چیزی نمیشه و ادامه میدن به جای تاکید روی اینهمه جرم و جنایت چرا روی روابط خانواده تاکید نمیشه؟؟؟ چرا محبت و راست گفتن و زندگی خوب و نشون نمیدن تا بقیه هم یاد بگیرن؟؟؟ تلویزیون و سینمای ما شده عین صفحه ی حوادث روزنامه ها که من همیشه باید از دست مامانم قایمش کنم تا اینقد نخونه و اعصابش بهم نریزه! قبلا پدر سالار میذاشت - خانه ی سبز (خیلی دوسش داشتم) و خیییییییلی فیلمای دیگه که تاکیدش روی احترام و نون حلال بود حالا حتی طنزامونم شده فقط مسخره کردن این و اون و ادا درآوردن و بعدشم بی ادبی و دروغ دیگه لازم نیست بچه ها از دیدن برنامه های ماهواره چیزی یاد بگیرن همین تلویزیون داخلی تاثیرات بدآموزیش بیشتره