قدم زنان

تصمیم گرفتیم با مامی هر روز پیاده روی کنیم تو برف و بارونم فرقی نمیکنه حتی اگه سنگ بباره از آسمون زبونم لال... دیروز که میرفتیم استخر حدود نیم ساعتی رو پیاده روی کردیم برفم یه نم نمکی میومد و یه ذره هم نشسته بود امروزم صبح ساعت 9:30 سه تایی(با آبجیم) رفتیم پیاده روی حدودا شد 1ساعت یه کمی پاهام گرفته ولی خب اولشه خوب میشه قبلا زیاد پیاده روی میکردم عادت داشتم حالا دیگه نه به هرحال باید عادت کنم چون چاره ی دردم همینه فعلا هیچ وقت با خواهرم راحت نبودم خیلی سرده..خیلی و خیلیم پرتوقع!! تقصیر مامان ایناست زیادی بهش پا دادن چون بچه ی اول بوده هر وقت میاد و میره هر رفتار اشتباهی میکنه مامان توقع داره من ساکت بشینم و نگاش کنم!! حالا اگه بعد چند تا حرفش من یه جواب بدم میشه بده تازه خانوم باهام قهرم میکنه که این اصلا برام مهم نیست از این ناراحت میشم که مامان به خاطر اون با من بحث میکنه قبول داره رفتار دخترش افتضاحه اما توقعش اینه که من در هر صورت همیشه باید کوتاه بیام و حرفی نزنم و تحمل کنم!!!!!!! که چی؟؟؟؟؟؟؟؟ خیلی اعصابم و خورد میکنه تازه الان هفته ای یک بار میاد...خدا رحم کرده