دلنوشته های یک خیاط

خیاط که باشی میدانی کوک زدن گاهی سخت ترین کار دنیاست

کوک زدن همه ی لباسها تنها با نخ سیاه و سفید

مهارت میخواهد تا کسی نبیندشان

باید لا به لای پارچه های سرخ و سبز و آبی پنهانشان کنی

اصلا خیاط که باشی دیگر همه چیز را بهم کوک میزنی و بر قامتت میپوشانی

صبح را به شب و روزها را به روز بعد و هفته را به هفته ی بعدی...

خیالهایت را هم به ابرها میدوزی

شاید روزی پلکانی شد برای پروازت