بیست

امتحان زبانمو ۲۰ شدم :))

تمام طول کارشناسیم یه دونه ام ۲۰ نداشتم خخخ

اینم فک کنم اولی و اخریش باشه طی دوده تحصیلی حاضر

به هر حال نمره مهم نیست مهم فهمه که اونم تو دانشگاه اتفاق نمیافته!!

ولی حیف پیشنیاز بود 

 

در جهت حفظ منابع طبیعی از سوالات و پاور و ... پرینت نگرفتم حالا کامپیوتر عزیز زغالیمو ک روشن میکنن بعد از اندک زمانی بوی سوختنی میده و خاموش میشه

ضمیرِ حقیقت یاب

کسی که در دل واقعا به دنبال حقیقت باشه حتما حقیقتو پیدا میکنه

و کسی هم که نخواد هرگز بهش نمیرسه

 

نقش من

دلم میخواست حقیقتا از این برفی که داره به زیبایی میباره لذت ببرم.‌.

مدتهاست فکر میکنم یه جایی اشتباهی قرار گرفتم!

یه چیزایی این وسط با روحیاتم اصلا جور نیست

چند روز اخیر باز افکار و احساسات عجیب و غریب سراغم اومده

شایدم عجیب غریب نیست!

اینکه دنبال تفریحاتی که خیلیا هستن نیستم

دنبال هیچ رابطه خاصی نیستم

دنبال مد و تشریفات و تجملات نیستم

دنبال قر و فر نیستم

اصلا این چیزا حالمو خوب نمیکنه

و اینکه یه دختر مجرد تو این سن دنبال این چیزا نباشه انگار خیلی عجیبه به چشم دیگران!!

ولی حقیقت اینه که نقش من تو این دنیا دقیقا چیه؟؟

 

بخوانید

پیشنهاد میکنم این صفحه رو بخونید

 

بوئینگ اوکراینی

دنیای رو به تمام

چندتا ویدئو از نابودی محیط زیست دیدم.. اتش سوزی اخیر استرالیا و قبل از اونم مستندی بود که گویندش خیلی حرص میخورد که نهایتا منابع زمین تا ۱۰۰ سال دیگه میمونه نه بیشتر! و اینکه زمین داره کوچک و کوچکتر میشه و از بین میره و هیچ کسی هم هیچ کاری نمیتونه انجام بده..

اینکه حالا به این موضوع رسیدیم جالبه.. اینکه بابتش حرص میخوریم و استرس داریم و از همدیگه درخواست کمک میکنیم و ... هم جالبه

این چیزیه که خداوند وعده شو داده... یعنی قبلا گفته.. به مرور زمین کوچک و کوچکتر میشه.. مردمان زیادی روی کره ی زمین می میرند و یک سوم (اگر اشتباه نکنم) باقی میمونن.. مرگهای ناگهانی و کشتار و اتش سوزی زیاد میشه.. و زمین کم کم به انتهای زمان خودش نزدیک میشه!

درسته که باعث و بانی تمام خرابیها انسانه اما خب واقعا ما ادما انتظار داریم با اینهمه بدی که داریم دنیا تا کی ادامه داشته باشه؟؟

چرا اینقدر دست و پا داریم میزنیم؟؟

همه چیز در زمان خودش اتفاق میافته و ما هم در همون مسیری قرار میگیریم که باید باشیم!

شاید اگر از این بعد ببینیم کمتر نگران و افسرده بشیم..

سپی و قاره امریکا

حسم طوریه که انگار یکی از نزدیکانمو از دست دادم...

در این حد دپرس و بی حوصله

گرچه میدونم بزودی خبرای خوبی میرسه و همه خوشحال میشن

 

چندتا امریکایی پای پست اینستام راجع به شهید سلیمانی پرت و پلا نوشته بودن منم جواب همه شونو دادم ولی یکیشون بیخیال نمیشه لنتی.. خودمو کشتم تا جملات و درست سرهم کنم جوابشو بوم و به این فکر میکنم چرا زودتر ازینا نرفتم دنبال یادگیری زبان؟؟؟ چیزی که جالبه اینه که اونا ایرانو مثل عربستان و عراق و افغانستان میدونن در همون حد بدون پیشرفت و بدون امکانات و محدود

اگه ازم خبری نشد بدونین از امریکا زیرابمو زدن و بردنم :)) 

 

دلم میخواست میرفتم تشییع جنازه حیف که حالم اجازه نداد

 

واژه ای به گستردگی امنیت

خیلی طبیعیه که تو یه کشور همه موافق نظام موجود نباشن.. از شرایط رضایت نداشته باشن بخصوص جایی مثل کشور ما که هر روز شاهد اتفاقات جدید و در واقع شوکهای جدید هستیم!! که اغلب هم نه از بیرون که از جانب خائنین داخلی بهمون تحمیل میشن..

با وجود همه اینها درک و شعور سیاسی افراد یک جامعه خیلی مهمه

اینکه مردم واقعا به دنبال فهم حقیقت هستن یا نه تنها منابع تحقیق و اطلاعاتشون کانالهای تلویزین و ماهواره و اینستاگرامه!

حتی فقط یه بخش خاصی ازینها! دقیقا همون بخشی که موافق طبع خودمونه 

اتفاقات مختلفی میتونه رخ بده که آزادی ، عدالت و مفاهیم اینچنینی معانی مختلفی به خودشون بگیرن.. مثلا چیزی که اینجا حق مسلم و شهروندی منه تو یه کشور دیگه جرم محسوب میشه یا نا هنجاری.. 

اما یه چیزی هست به نام "امنیت" 

امنیت خیلی واژه مهم و گسترده ایه

اگر امنیت نباشه حتی دلمون نمیخواد نفس بکشیم

امنیت اتفاقی بدست نمیاد

قطعا باید یه عده ای جونشونو بذارن تا حفظ بشه و اگه لحظه ای غفلت بشه عواقب غیر قابل جبرانی داره

امنیت واقعا شوخی نیست!

اگر نباشه ممکنه یه نفر همین الان براحتی با یه اسلحه درو باز کنه بیاد تو و شما هیچ کاری نتونید انجام بدید!

اگر نباشه ساعت ۱ و ۲ شب که بچه مریضتون داره از دست میره نمیتونید برسونیدش به نزدیکترین درمانگاه!

اگر نباشه ورزش و تفریح و درس و مسافرت و ... هیچ کدوم اینا معنایی ندارن

بعلاوه اینکه امنیت فقط امنیت من نیست! 

اگر همسایه دیوار به دیوار یا طبقات بالا و پایین دزد، قاچاقچی، خونه تیمی، هرزه یا هر چیزی باشن شما تو اون ساختمون احساس راحتی و امنیت دارید؟؟؟

پس بیرون از خونه هم باید باید باید! امن باشه تا من تو خونه ی امن خودمم راحت بتونم زندگی کنم

این داستان کشور ماست..

اینکه داخل کشور امن باشه کافی نیست.. مرزهای ما باید امن باشن.. کشورهای اطراف ما باید امن باشن.. اگر نباشن ما با خیل عظیمی مهاجر و ..‌ روبرو میشیم که به خودی خود نظم و امنیت کشور و بهم میریزن.. حالا چه بصورت قانونی یا غیر قانونی

جنگ و ناامنی در کشورهای همسایه دامن مارو خواهد گرفت پس باید پیشگیری کنیم قبل از اینکه اتفاقی بیافته و متحمل هزینه هاش بشیم

حالا کسی یا کسانی از زندگیشون میگذرن و اینکارهارو انجام میدن تا امروز ما راحت لم بدیم روی مبل راحتی و یه گوشی ایفون بگیریم دستمون و خوشحالی و حتی فحاشی کنیم به کسانی که این امنیت و رقم زدند..

سیاست و جدا کنیم.. اشتباه و درست و حزب و جناح و هرچی که هست و بذاریم کنار

با دید انسانیت نگاه کنیم!

حقیقتا اگه امثال قاسم سلیمانی نبودن کی مراقب مرزها بود؟ کی جلوی اشرار و داعش و ... میگرفت؟ چرا فکر میکنیم امریکاییا دلشون برای ما سوخته؟؟؟

مگه سرنوشت دولتها و ملتهایی که به امریکا و اسرائیل چراغ سبز نشون دادن و ندیدیم؟؟؟ چرا عبرت نمیگیریم؟؟؟

امریکاییا حتی شاه ما رو که خودش روی کار اورده بودن و کاملا گوش به فرمانشون بود بعد از فرار از ایران قبول نکردن!! حالا برای ما کاری میکنن؟؟

اگر مردم یک کشور پشت هم نباشن، دائم باهم جنگ کنن و چند دستگی بینشون باشه هیچ کسی از بیرون نمیتونه کمکشون کنه

فکر کنیم فکر کنیم فکر کنیم و بدنبال حقیقت باشیم

امنیت با هیچ چیز قابل مقایسه و جبران نیست

مقاله

داستان از اونجا شروع شد که اول ترم چند تایی از بچه ها حرف از کارگاه مقاله نویسی و این چیزا میزدن

و از شما چه پنهون که من اصلا تو باغ نبودم که چرا باید همچین کارگاهی داشته باشیم؟

به چه کار میاد ؟؟ اصلا چی هست این کارگاه؟؟

نهایتا تونستم به پایان نامه ربطش بدم ولی خب گفتم لابد به وقتش یاد میدن و ...

خلاصه درخواست داده شده بود منتهی غیر کتبی

گروه ما هم که فکر میکنم بدترین و بیحال ترین مدیر گروهو داره اصلا تحویل نگرفتن تا همین چندی پیش که بچه ها درخواست و کتبی کردن و دادن به مدیر گروه و حتی گفتیم با کدوم استاد! که متاسفانه اسم استادم کتبی نکرده بودیم!

و درست نزدیک امتحانا اعلام کردن فردا بیاین کارگاه :|

بعد رفتیم دیدیم استادیم که میخواستیم و تخصصی رشته خودمون بود نیست :|

یکی از استاید هیات علمی که تخصصشون مدیریت ورزشی هست و جزو داوران همایش (نمیدونم چی چی) که بزودی و هر دوسال یکبار برگزار میشه هم هستن و فرستادن به زور!! بزور چون ما اعلام کردیم فلانی باز گفته بود من خودم میام!!

بعد ک کلاس شروع شد فهمیدیم بله همایش نزدیکه و ایشونم هرچی از دانشجویانشون بیشتر مقاله با اسمشون بدن به درجه بالاتری میرسن در سمت خودشون اینه که جایگاه و تصاحب کردن

حالا هم ما رو به هول و ولا انداخته که تا فردا مقالاتو بنویسید و بیارید که بعد برگردونیم به لاتین و بفرستیم دیگه -_-

در آخر کار هم فرمودن حالا شاید من خودم یه تغییری تو مقالات دادم قبل از ارسال!!!

فک کن مقالت انتخاب بشه بعد بری ببینی عه چه موضوع جالب و جدیدی :)

همه اینارو گفتم که بگم الان میخوام مقاله بنویسم ولی نوشتنم نمیاد حقیقتا!

بعد از چند روز بیماری و بیحالی و در شروع امتحانا و از طرفی هم دلم نمیاد ننویسم!

اصلا از کجا باید شروع کنم؟

اصلا چی بنویسم؟ :/

نماد اقتدار و امنیت

سردار عزیز ما پرکشیدنت باور کردنی نیست..

سردار شجاع

سردار قهرمان

سردار سربلند وطن

خوشا به حالت

روحت شاد و یادت جاویدان

هرگز فراموشت نمیکنیم

تو با پروازت دوباره متولد شدی در قلبهای جریحه دار شده ی تک تک ما

 

 

دوست نداشتن

میشه آدم یکیو دوست داشته باشه بعد یهو دوسش نداشته باشه؟؟

میشه ندونی دوسش داری اصلا یا نه؟؟؟

میشه گاهی یه نفرو دوست داشت و گاهی حوصله شو نداشت؟؟

میشه یکیو دوست داشته باشی اما صبح تا شب یا حتی یکی دو روز پشت سر هم هیچ خبری ازش نگیری؟؟

میشه یکیو دوست داشته باشی اما با یه اشتباهش کلا ازش بدت بیاد؟؟؟

به نظرم نه!

اگه اینجوری باشه فقط یه معنی داره

اونم اینه که از اولم اون آدمو دوسش نداشتی!

 

بازی بی فکری

نمایشگاه اسباب بازی و نشون میداد همه بازی فکری برای گروه های سنی مختلف

واقعا اینهمه بازی فکری به چه درد بچه ها میخوره؟؟؟

بچه نیاز به بدو بدو بپربپر دارن نه اینکه مثل مرغ بشینن نوک بزنن به زمین!

پدر و مادرای بی حال و حوصله ی الان خیلی که میخوان نشون بدن به بچه اهمیت میدن براش بازی فکری میگیرن که بشینه بازی کنه فکرش باز بشه

شما بچه رو هر روز ببر تو پارک باهاش بازی کن چهارتا آدم دیگه ببینه دنبال گربه و کلاغ بدویه من قول میدم فکرش خیلی بیشتر و بهتر ازونی که بخواین باز میشه!

 

ام اس

نمیدونم به چه دلیلی یهو به موضوع بهبود بیماران ام اسی علاقه مند شدم و یه تحقیقات ابتدایی رو تو گوگلر اسکالر شروع کردم.. اهان یادم اومد در نتیجه مقالاتی که برای کلاس زبان باید جستجو میکردیم موضوعاتی دیدم ک به نظدم جذاب رسید و هی ادامه دادم تا رسید به ام اس

بعد برای همایشی که در پیشه استاد مقاله نویسی موضوع خواستن که من از همون استفاده کردم و ارتباطش دادم به اب درمانی و شنا و بعد هم برای امتحان رایانه بخش اولش نیاز به یه متن بود که بخشی از همونارو سرجمع کردم و ازمونهارو روش پیاده کردم و تحویل استاد دادم

به هر حال موضوع کماکان برام جذابه بخصوص که کار زیادی تو ایران براش انجام نشده

فکر میکنم بعضی اقشار به خاطر بیماریهای اینچنینی که دارن نیاز به توجه بیشتری دارن بخصوص در جامعه ما و بین خانمها که در حالت عادی هم خیلی به سلامت خودشون اهمیت نمیدن

یه قسمتی ازین یافته هامو در پیج اینستام منتشر کردم اگر تمایل داشتین میتونین ببینین zahra.alz18

گرچه که این بیماری پیش رونده است و اسیبی که وارد میشه به قسمتی از مغز و نخاع هست و مغز و نخاع هم قابلیت ترمیم خودشونو ندارن اما با این حال با ورزش میشه به این افراد خیلی کمک کرد و حتی میتونن شنا یاد بگیرن

در ادامه فیلمهایی از ورزش و شنای این افراد رو هم میذارم تا دیده و باور بشه

ساز زن

وقتاییم هست که هی برنامه میریزی که چه کارایی رو انجام بدی و چه جوری انجام بدی و کی انجام بدی .. مینویسی و خلاصه با همه ی وجودت تلاش میکنی... یهو همه ی وجودت در مقابلت میایسته و مجبورت میکنه چند روز بی حال و دراز کش و خزنده به زندگیت ادامه بدی 

فکر میکنم اینجور مواقع بعضی از اعضای بدنت باهم قهر میکنن و هرکی ساز خودشو میزنه توام نمیدونی با کدوم یکی برقصی

 

استامینوفن

اولین سوالی که تو دانشگاه به جوابش رسیدیم همین جوک نسبتا معروفه ( استامینوفن از کجا میدونه ما کجامون درد میکنه که وقتی میخوریم همونجا خوب میشه؟)
اینکه چطور ما هرجامون درد میکنه استامینوفن (مسکن) میخوریم و خوب میشه به این دلیله که بدن ما گیرنده های زیادی در نقاط مختلفش داره. هر ماده ای که دریافت میکنیم و در واقع هر محرکی که وارد میشه روی گیرنده ها میشینه اما همه ی گیرنده ها با یک ماده تحریک نمیشن! بلکه گیرنده های خاص که نیاز به اون ماده دارن تحت تاثیر قرار میگیرن و عکس العمل نشون میدن
این خلاصه ی خیلی ساده ش بود که چرا ما دارو، قرص یا همون استامینوفن خودمونو میخوریم و خوب میشیم

به به چقدر به دانشم اضافه شده :)) تازه بار علمی شماهارو هم بردم بالا :)

نجات یافته از درد

پس از تحمل درد و رنج فراوان و کنسل کردن کلاس آموزشی شیفت شبم، بالاخره دیدم این ضعف و درد انگار به این راحتیا نمیخواد بره و احتمالا امشبم نذاره بخوابم! در نتیجه به پزشک مراجعه کردیم.. میگه بدنت درد میکنه؟ داشتم توضیح میدادم که کجاها درد داره پرید وسط حرفم گفت میگم درد داری یا نه همینو بگو :|

گفتم خب دارم میگم دیگه!! 

چرا بعضی ازین دکترا مخصوصا خانوما اینقد بداخلاق و بی اعصابن؟؟؟

خسته ای؟ باش کارت همینه خب با مردم که دعوا نداری -_-

بعضیا فکر میکنن رو صندلی طبابت نشستن انگار دیگه تخت پادشاهیه!

 

امتحانات نرم نرمک در حال برگزاریست! رایانه نصفشو سوال داده که تو خونه حل کنیم تا فردا بفرستیم براش. با وجود داشتن انواع امداد در پاسخدهی از جمله گروه بچه های کلاس و نت و اوپن جزوه، بازم همگی گیج و ویجیم

ولی کلا موافقم که امتحانات بصورت غیر حضوری برگزار بشن :)

 

از کوهسنگی میومدیم ۱خانم و ۲ آقای عرب تو پارکینگ بودن دست تکون دادن شیشه رو دادم پایین ببینم چی میگن؟ گفت سلام فلکه آب؟ گفتم چی؟ خانومه گفت امام رضا. فهمیدم منظورش اینه که اگر تا اونجا میریم ببریمشون. گفتم نه

تو دلم گفتم ببین چقدر اینا با ما احساس راحتی میکنن که هموطنای خودمون همچین حرکتی نمیزنن که اینا میزنن -_- 

 

دانشگاهمونم وقف بیماران روانی بوده از اول. مگه وقف و میشه تغییر کاربری داد؟؟ اگر جواب منفی باشه با این حساب ما دقیقا بیمارای روانی هستیم

 

دوستانه

دیگه کم کم دارم سبک و سیاقمو عوض میکنم

( یاد اون تبلیغ مزخرف افتادم که میگه باید سبک درس خوندنتو عوض کنی! یه یه یه)

خلاصه باز قصد کردم خودمو درست کنم. یعنی اصلاح به عقب! 

خط و خطوطم با همه باید روشن بشه! دیروز عصر هم یک نامه برای مامی جان نوشتم و همراه با آموزش ووردی که براش نوشته بودم گذاشتم روی میز.. تا الان که نتیجش خوب بوده ( بعد یک روز)

امشبم دوست جان پیشنهاد داد بریم بیرون و جاتون خالی رفتیم آس برگر مرغ سوخاری و سیب زمینی و قارچ خوردیم و من گرچه همه غذامو طبق معمول نتونستم بخورم و بیشترش موند اما کماکان حس زیاد خوردن دارم :( 

ولی کلا تصمیم گرفتیم هر از گاهی یه حالی به خودمون بدیم بریم گردش و تفریح و کافه منم ازین قولا زیاد میدم درست همون موقع ام میافتم تو سراشیبی سر شلوغیا مثل الان که نزدیک امتحانات پایان ترمه :))

گاهی وقتا یه چیزایی میشنوین که امیدوار کننده اس..

چی میشد منم ادم پررویی بودم؟؟؟ :/ زندگیم کلی عوض میشد..

حالا ببینم برنامه هامو اینهفته چقدر دنبال میکنم.. 

نمیدونم چرا همش فکر میکنم دیرم شده؟! مثل اون خرگوشه تو عالیس در سرزمین عجایب

فکرم خیلی پر و شلوغه برا همین درهم برهم مینویسم..

راستی چرا مردم یه نفر و که دائم مدل به مدل از خوشیاش تو اینستا عکس و فیلم میذاره و فخر میفروشه دنبال میکنن؟؟ بعضیارو حتی شنیدم به طرف فوشم میدنااااا دنیای عجیبیه

واقعا من کیم؟؟؟؟

 

راستی یه چیزی!

اینکه آدم منتظر واکنش از طرف کسی باشه که نه دیدش نه میشناستش نه چیزی ازش میدونه مال سن زیر ۲۵ ساله !!

ضمنا برای چنین کسی ایمیل هم نمیزنم

سیریش جات

نمیدونم زیادی مودبم و به شخصیت افراد فکر میکنم و نمیخوام کسی احساس تخریب کنه!! یا خجالتی و کم رو ام؟! میدونم دومی و هستم اما اولی خیلی بیشتره چون همیشه حتی از دوران کودکیم خودمو جای دیگران قرار دادم و با خودم فکر کردم الان اون ادم حس بدی درونش ایجاد میشه و برای اینکه این اتفاق نیافته همیشه تقریبا جلوی خودم ایستادم یا بهتره بگم خودمو کوبیدم!! و بعدها هم همش حرص خوردم که چرااا؟؟؟

آدم احساساتی نیستم اما حمایتگر هستم! و اونم فکر میکنم به خاطر اینه که تو خونه همیشه ازم چنین توقعی بوده! همیشه فکرم این بوده و هست که باید به دیگران کمک کرد اما خب شاید نتونستم حدی بذارم برای کمکهام و یا شاید اونا رو به خودم حتی ترجیح دادم!! شاید از کمبود اعتماد ب نفس شاید از سر رودرواسی و شاید به دلیل تربیت خانوادگی و ژن ملاحظه کاری

خلاصه که همه اینا دست به دست هم میدن تا آدمای متوقع و اویزون زیاد به تورم گیر کنن!

الانم یکی تو کلاس هست (دانشگاه) دائم دنبالمه.. و هر جا میشینم مثل بچه مدرسه ایا توقع داره براش جا نگهدارم! توقع داره درسایی ک ضعیفه باهاش کار کنم در صورتیکه جزوه هاش افتضاح کثیفه که هیچی توش معلوم نیس بعلاوه هیچ وقتیم برای درساش نمیذاره و همش میگه من وقت ندارم بقیه بیکارن که به درساشون میرسن -_- سر کلاساهم که کلا انگار گیجه!! 

چقدر بدم میاد یکی کنارم باشه هی بپرسه این چی شد اون چی شد و توقع داشته باشه براش درست کنم یا توضیح بدم -_-

دلم میخواد حالا که اومدم دانشگاه و اینقدر به درسا و رشتم حقیقتا علاقه مند شدم وقتمو با آدمای درست حسابی و فعال و با انگیزه بگذرونم نه همچین انگلای غرغرو و متوقعی! 

همین امروز ساعت اخر ک کلاس تموم شد میخواستم وایسم با اون چند نفری ک با هم مقاله نویسی رو شروع کردیم کمی صحبت کنم و ببینم چیکار میکنن که این منو با عجله کشوند بیرون!! چون خودش دیرش شده بود میخواست بره سر کار و تا دم در دانشگاهم باید منو با خودش ببره :| و دم در به خودم لعنت فرستادم که چرا بهش نگفتم تو دیرت شده برو من کار دارم!!!

شما با همچین موجودات سیریش و بدرد نخوری چیکار میکنین؟؟؟

دارم فکر میکنم از هفته اینده کلا یه جاهایی بشینم که وقتی اومد جا براش نباشه کنارم! بعدم هر موقع اون جمعی که بهشون علاقه مندم و دیدم برم پیششون حالا این میخواد خوشش بیاد میخواد نیاد!!!

موضوع بحث تو اون جمع اینقدر جذابه که نمیخوای تموم بشه.. همه از رشته های ورزشی مختلف با سوابق کاری وقتی دور همیم تجربیاتمون خیلی به کارمون میاد و خیلی اطلاعات بینمون رد و بدل نیشه و کلا ایده های مختلف و جدیدی به ذهنم میاد و کلی انگیزه میگیرم.. حالا وقتی با این تنها میشم یا در حال غر زدنه یا حرفای خاله زنکی مادر شوهرم اینجوری خواهر شوهرم اونجوری....

وای چقد غر زدم دلم خالی شد :))

نتیجه اخلاقیم اخرش بگم که وقتتون خیلی هدر نشده باشه

نتیجه اخلاقی اینکه خودتونو ترجیح بدین!! به ادمای سیریش و آویزونم هیچ توجهی نکنین. اصلا مهربون نباشین :))

نصیحت یک خسته ی خستگی ناپذیر

باز من افتادم رو خط و دارم تند تند پست میذارم :))

خدا میدونه که خیلی خسته ام :)) تمام هفته مشغول بودم بعلاوه اینکه ۴شنبه صبح استخر شاگرد داشتم بعد رفتم دانشگاه دوباره برگشتم استخر کلاس داشتم و ساعت ۸:۳۰ خونه بودم. اینقدررررر خوابم میومده و خسته بودن که نگو با اینحال با یک عدد دوست تا ساعت ۱۱ گفتمان میکردیم شایدم ۱۲! بعد صبح امروز ۸صبح کلاس داشتم دانشگاه که ساعت ۷ بیدار شدم ولی هرچی فکر کردم دیدم کلاس اصلا مفید نیست و از این استاده هم هیچ خوشم نمیاد و در نتیحه ساعت و برای ۸:۳۰ کوک کردم و دوباره خوابیدم D: و چه بهتر که وقتی برای کلاس بعدی برسین بگن کلاس خیلی بیخود بوده استادم حضور غیاب نکرده!!

ساعت ۴ کلاس تمام شد و باید میرفتم استخر و دیدم چقدر گرسنه ام رفتم سلف یه ساندویچ همبرگر ۶۰ گرفتم که گرونتر از همبرگر معمولی بود و فرقش این بود ک توش فک کنم سیب زمینی پخته داشت :/

چند تا گاز زدم تا رسیدم در دانشگاه بعد سمت ماشینو خلاصه در حین رانندگی بمقصد استخر (فلسطین تا شهید صادقی) ساندویچ خوردم. یه ادامس خوردم و یه قرص نعناع در انتها

ساعت ۷ خسته و کوفته خونه بودم... فردا هم ساعت ۹ صبح شاگردم میاد باز

استاد محترم هم در همین حین نوشتن چند تا تمرین امار و کامپیوتر فرستادن در پی وی :((

حالا با این شرایط چرا الان بیدارم خدا داند

حالا اومدم ک چی بگم؟؟؟

خواستم بگم همه ی آدمها لایق محبت خالصانه نیستن! خودتونو به خاطر هیچ دوستی به زحمت مضاعف نندازید مگر اینکه قبلا پاک نیتی اون آدم براتون محرز (درسته؟) شده باشه

خیلیها ظاهرا دوست هستن و ظاهرا همیشه بهتون ابراز علاقه میکنن و شماهم خیلی جاها بدون چشم داشت کمکشون میکنید اما یه جایی یهو خبث باطنشونو نشونتون میدن و تازه اونجا میفهمید اون ادم فقط دنبال سو استفاده از اخلاق و متانت شما بوده و بس!

خیلی راحت و بی ناراحتی این آدمهارو همون بار اول از زندگیتون کنار بذارید چون لایق بودن با شما نیستن! و دفعات بعدی قطعا مشکلات بزرگتر و بیشتری براتون فراهم میکنن.

خودتون باشید. نه بیش از اندازه محبت و توجه نثار دیگران کنید نه همه رو از دورتون قیچی کنید! به این نتیجه رسیدم که آدم باید باکلاس مهربون باشه و دورِ نزدیک یا نزدیکِ دور!

اینم نصیحت آخر شبی

 

** به توصیه دوتا از شاگردام ک پزشک بودن بالاخره اسپری گرفتم و حالا مساله جدید اینه که یادم میره استفاده کنم :))

بی وابستگی

به نظر من آدم باید طوری زندگی کنه که وجودش به وجود هیچ کسی وابسته نباشه!

این به معنای قطع ارتباط و بی توجهی به اطرافیان نیست

معنیش اینه که شما به اندازه کافی توانمند و قوی هستید تا مجبور نباشید هر چیزی و هر رفتاری رو تحمل کنید به خاطر نیاز به دیگران

حالا چه نیاز احساسب و به خاطر تنها نبودن باشه چه نیاز مادی

این شعار نیست بلکه واقعیت زندگی ماست. همیشه معتقد بودم و هستم که اول با خودمون کنار بیایم. در درجه اول اتکامون بعد از خدا صرفا به خودمون باشه و دیگران و بعنوان پله ترقی ندونیم

باید بپذیریم ما به تنهایی هم انسان هستیم و وجود داریم

و زندگی تحت هر شرایطی در جریانه

طوری برنامه ریزی کنیم ک اگر هر فردی چه نزدیک و چه دور به هر دلیلی از زندگیمون کنار رفت از پس خودمون برمیایم و صد البته که خدا هست!

اینجوری دیگه نگران خیلی مسائل نیستیم

خیلی توقعاتمون از دیگران کنار میرن

و هر اتفاقیم بیافته خیلی زود خودمونو جمع و جور میکنیم 

 بدون وابستگی به آدمها زندگی رو برنامه ریزی کنیم

زندگی برای خودم

حرف زدن راجع به بعضی چیزا در مقابل دیگران کمی سخته چون قضاوت شدن رو به همراه داره بعلاوه اینکه بعضی افراد بهیچ عنوان مبانی خارج از تصورات و یاد داشته های خودشونو نمیپذیرند

مثلا چی؟؟

مثلا اینکه من فکر میکنم اصلا دوست ندارم با کسی زندگی کنم! منظورم زندگی دائمی و شرایطی مثل ازدواج هست. اینو بر اساس روحیات خاص خودم میگم و فهمیدم.. حالا من اینو بخوام بگم یه عده با خودشون میگن خب تا الان نتونسته ازدواج کنه برای همین این حرفو میزنه!

مهم نیست.. مهم اینه که من میدونم یا به دلیل خودخواهیم یا به خاطر کم تحملیم نسبت به بعضی چیزا و یا ویژگی های خاص اخلاقی خودم چنین تمایلی داشتم و دارم

وقتی از راه میرسم دلم میخواد هیچ کسی نباشه تو خونه... وقتی صبح از خواب بیدار میشم.. وقتی از سر کار یا دانشگاه میام.. مخصوصا وقتی چند روز پیاپی دارم فشار فکری و کاری رو تحمل میکنم دلم میخواد هیچ صدایی نباشه.. هیچ کیو نبینم و کسی هم تو خونه منو نبینه!! با هیچ کس حرف نزنم و کسی ازم هیچ سوالی نکنه و حتی هیچ کمکی!

وقتمو برای آشپزی و تمیزکاری خونه و یه آدم دیگه دوست ندادم صرف کنم

و معمولا چنین کسی پیدا نمیشه که بتونه این شرایط و درک و تحمل کنه! و شاید طبیعی هم باشه

تنهایی واقعا چیز بدی نیست ولی من نمیدونم چرا هر وقت کسی این حرفو میرنه دیگران یا تصور افسردگی ازون شخص دارن و یا اینکه فکر میکنن قصد جلب توجه داره

سکوت حقیقتا پدیده ی جذابیه... به نظرم آدما تو تنهایی و سکوتشون میتونن رشد کنن.. سلولهای مغزیشونو بازسازی و بازیابی کنن و به آرامش برسن‌.. ارامش که باشه همه ی اتفاقات خوب هم ممکن میشن. اصلا خود آرامش بهترین اتفاق خوب ممکنه

نمیدونم تا حالا چند بار راجع به این موضوع نوشتم و شایدم تمام نوشته هام تکرارین اما چیزیه که بهش احتیاج مبرم دارم!

زندگی به تنهایی و حقیقتا برای خودم..

دور از دنیا

دلم‌میخواد فارغ از تمام دغدغه هام بشینم درسایی که دوسشون دارم و بخونم..‌ وقت اضافه مو هم کتابای مورد علاقه ی غیر درسیمو.. برای رفتن به دانشگاه یا استخر هم هندزفریمو بذارم تو گوشم و حرفای خوب یا موسیقی بیکلام گوش بدم و تا ایستگاه اتوبوس برم.. بعدم یه مسیر طولانی مجبور بشم قدم بزنم حتی اگه هوا سرد بود و حتی اگر آسمون بارون و برف داشت..

مگه چند بار در سال پائیز و زمستون میان که آدم با فکر و خیال و دلهره بخواد پشت سر بذارشون؟

امان از تردید و دو دلی.. امان ازون وقتی که نمیدونی کجای مسیری و باید ادامه بدی یا عوضش کنی؟!

خدا حتما راه حلی داره ولی کاش ایندفعه زودتر بهم بگه

خواب کمی بلندتر

بعضی وقتا هم باید بیخیال اهداف بلند مدت و پله های ترقی و موفقیت و آینده و این چیزا شد و خواب صبح و با هیچی عوض نکرد!

آدم آرامش که نداشته باشه انگار هیچی نداره

 

* مموری گوشیم ویروسی شده و فعلا نمیدونم چکار کنم!؟

** این پنجشنبه بالاخره پروژه مو ارائه میدم

*** از کار نصفه نیمه داشتن بیزارم! اینهفته باید همه چیز تموم بشه

**** طرف ۱۰ ساله هیچ خبری از ماها (بعنوان دوستان صمیمی) نگرفته حالا پیله کرده بریم نمایشنامه شونو ببینیم. زیبا نیست؟؟

***** هرکی میگه عاشق بشید تا بفهمید زندگی چیه و فلان بیخود میگه نه عاشق بشید نه بذارید کسی عاشقتون بشه. زندگی بدون اینا شیرینتره قطع به یقین! 

 

به وقت آخر خط

معمولا برای ما آدما همه چیز در آستانه ی نبودن، تمام شدن، از دست رفتن عزیز میشن!

البته که گاهی لازمه

یه وقتایی شما نمیرونید از موقعیتی که دارین راضی هستین یا نه!؟

نمیدونم تاحالا تو این موقعیت بودین یا نه؟! اینکه ندونی یه چیزیو واقعا میخوای یا نمیخوای؟! 

به هر حال آدم گاهی تکلیفش با خودش روشن نیست

همین تمام شدنها یا حس تمام شدنه که باعث میشه بفهمی موقعیتتو میخوای یا نه!

 

وب رنک

فرض کنین میخوام یه وب کاری درست کنم با بازدید زیاد و در ادامه رنک بالا با دامنه ترجیحا رایگان! و ازونا که موقع فیلترینگ باز باشه😑

کسی پیشنهادی داره ایا؟ به نظرتون همینجا خوبه یا جای بهتر و پربازدید تریم هست؟

قرن ساده لوحان متوهم

سوالم ازینایی که خودشونو معترض گرونی بنزین و ... میدونن و مدام شعار میدن که ملت ما فلان کشور ژاپن و چین و کجا و کجا بهمان... و اون وحشیهایی رو که زندگی مردم و به آتیش کشیدن و چندین نفرو زیر خاک کردن و جزو مردم معترض میدونن!!!!! دقیقا تا الان چه حرکت مثبتی داشتین؟؟؟؟؟ کدومتون حاضر شدین یک هفته اصلا ماشین استفاده نکنین؟؟؟؟ کدومتون حاضرین با دوچرخه بربن بیاین؟؟؟؟؟ یا با وسایل نقلیه عمومی مثل اتوبوس و مترو؟؟؟؟؟ اصلا به کلاستون نمیخوره نه؟؟؟؟؟

فقط بلدین قاطی جو بشین و پرت و پلا استوری کنین که ما ملت مظلومیم و سرکوب شدیم... اعتراض راه های عاقلانه و با نتیجه هم داره

اتیش زدن مغازه و خونه مردم و بانک و دزدی و ادم کشی اعتراض نیست!!!

بفهمیم خواهشا تو قرن چندمیم اینقدررررررر ساده لوح ؟؟؟؟؟؟؟

تا کی قراره فکر نکنیم و بذاریم بقیه خط فکریمونو شکل بدن؟؟؟؟

 

 

درسهای تلخ زندگی امروز

یه درسای خیلی خیلی مهمی امروز گرفتم ( شاید برای چندمین بار!!!! ) که از بس دردناک بود امیدوارم هیچ وقت هیچ وقت هیچ وقت فراموش نکنم!

۱- هیچ کسی قابل اعتماد نیست!! تاکید میکنم هیچ کس یعنی دقیقا حتی نزدیکترین دوست

۲- یه چهار چوب محکم تو روابطتتون داشته باشین و هیییییچ وقت به هیییییچ وجه ازش کوتاه نیاید!!! به هیچ دلیلی!!!! هرکسی دقیقا در حیطه ای که شما بهش اجازه میدین باهاتون رفتار میکنه!! اصلا توقع نداشته باشید چون خودتون با شعورید دیگران هم با شعور باشند. همون مثال معروف که فک نکن چون تو گرگ و نمیخوری گرگم تو رو نمیخوره!!!!

۳- هرکجا دیدین کسی پاشو حتی یه سر سوزن از گلیمش درازتر کرده سریع جلوش وایسین!! اصلا ملاحظه نکنین چون همون بار اول که ببخشی و به روش نیاری مطمئن باش دفعه بعد بدتر میشه. همه ی آدمها اونقد فهمیده و با شعور نیستن که بفهمن جواب ندادن یا کم توجهی شما به رفتارشون دلیلش فهم و حیای شماست مگه اینکه مستقیم بهشون بگین!

۴- مطلقا نه با کسی رودرواسی داشته باشید نه تعارف کنین و اگر ادم رودرواسی داری هستین تو کارایی که میدونید مساله ساز ممکنه بشه اصلا وارد نشین! و همینطور آدمهای پررو!! 

۵- مغرور باشین و پرستیژ خودتونو با اعتماد به نفس بالا حفظ کنین تا دیگران محدوده ی بین خودشون و شمارو درک کنن. هرچی کمتر به آدما نزدیک بشین کمتر آسیب میبینین و در مجموع حالتون بهتره

۶- هییییچ وقت توانایی خودتون در کاری رو دست کم نگیرید. هر مهارتی رو در هر سطحی که دارید انجام میدید با ارزشه و حتما بهاشو کامل دریافت کنین

۷- با نزدیکترین فرد زندگیتونم که خواستین وارد کار و معامله بشین حتما حتما حتما همون اول یه قرار داد بنویسید همه چی رو کامل توضیح بدین و هر دو طرف امضا کنین و ازش کپی هم تهیه کنید! اگرم شاهد داشته باشید چه بهتر

۸- به حس درونیتون خیلی اهمیت بدین! گاهی همون اول شروع یه کاری حستون خوب نیست و همینطور نسبت به یه سری آدما!!

۱۱- دلتون برای هیچ کسی نسوزه ! شما مسئول ایجاد تغییر در هیچ کسی نیستین. هرکسی خودش باید بخواد و تغیبر ایجاد کنه

۹- خودتونو گول نزنین!!!

۱۰- اگر خودتون برای خودتون ارزش قایل باشین دیگران هم براتون ارزش قایل میشن

۱۱- و مهمترینش اینکه همیشه از خدا کمک بخواید حتی اگه از یه چیزایی خیلی مطمئنید چون هیچ کی نمیدونه آخرش چی میشه

یه چیزو الان یادم اومد

۱۲- به هیچ عنوان تو اس ام اس و یا تلگرام و سایر رسانه های اینچنینی از مسائل مهم یا شخصی تون با کسی صحبت نکنی. حتی اسم نفر سومی رو نیارید... میخوام بگم همیشه مراقب باشید هیچ کجا هیچ مدرکی از خودتون به جا نذارید! و حرفای مهم و در حضور نفر سوم ب زبون بیارید!

 

اینایی ک گفتم بیش از ا نی ک تصور کنید مهمن پس دست کم نگیرید و سرسری رد نشبن و با خودتون نگین حالا فلانی دوست صمیمیمه! آشنای نزدیکمه، فامیله، عشقمه، برادر/خواهرمه، شوهرمه یا هرچی..‌

بیرون از ماشین

هیچ وقت فکر نمیکردم از درس خوندن اینهمه لذت ببرم!!

اونم من!!!

اونم این درسایی که اینهمه برام مبهم و سخت و ناشناخته بود از اول

واقعا انسان جونور عجیبیه در این پهنه ی خلقت!!

 

با اینکه میدونم چی دوست دارم و با چه کاری حالم خوبه اما گاهی فشارای اطراعیان نزدیک چنان منو به اشتباه میندازه که باز راه غلط میرم! بعدم خیلی زود پشیمون میشم!

این بیراهه رعتنتی وسط کار کلی ادمو از زندگی عقب میندازه

 

بعضی روزا با اتوبوس میرم بیرون. همینکه حرص رانندگیهای چهارپا گونه بعضیهارو نمیخورم کلی به آرامشم اضافه کرده بعلاوه اینکه تو شهر راه میرم.. وایمیستم تا چراغ قرمز بشه.. با خودم فایل گوش میدم.. آدمارو میبینم.. تو اتوبوس راحت میشینم تا برسم به مقصد.. غصه نبود پارکینگم نمیخورم.. انگار یکم وارد دنیای بیرون شدم

 

 

اتوبوس عزیز

من واقعا نمیدونم مردم از گرونی بنزین خوشحالن یا ناراحت؟؟؟ والا از وقتی گرون شده بشدت خیابونا شلوغتر شده!!! همش ترافیکه

حقیقتا دیگه حوصله و اعصاب رانندگی تو ترافیک و شلوغی و این رانندگی های (خیلی عذرخواهم) چهارپا گونه ی خیلی از راننده هارو ندارم

و البته ۳۰ لیتر بنزین در ماه هم کفاف رفت و امدهای بنده رو نمیده ضمن اینکه پمپای گاز هم کمن هم شلوغن و عملا باید کلی بنزین بسوزونی تا بتونی گاز بزنی!! بعدم تا برگردی یه خونش خالی شده! ۲یا نهایتا ۳ روز عمر میکنه..

گرچه از منزل فعلی به دانشگاه و محل کار مسیر مستقیمی نیست اما قصد کردم از فردا بدون ماشین برم مگر در مواقع ضروری

دانشگاهو با یک اتوبوس میشه رفت و استخرم با ۲تا

استخر که کمتر شده و مثل قبل نیست به هر حال

یکم پیاده رویم مفیده قطعا. و کمی سرما رو حس کردن و خلاصه از لاک تنبلی یا شایدم بدو بدویی دراومدن

حالا فردا رو امتحان میکنیم ببینیم چه میشود

اراجیف

اینکه هی مینویسم دلیلش این نیست که بیکارم اتفاقا کار اینقدر دارم که فکرم مدام درگیره. معمولا هم وقتی کارم زیاده و فکرم زیادتر درگیره مینویسم..

جالبه که جز این سابت بیان تقریبا همه جا فیلتره. گوگل هم باز نمیشه. مپ هم باز نشد ک ادرس مورد نظرمو توش پیدا کنم.. بگذریم

چند وقت پیش ک تو اینستا موجودی بنام ماهان تیموری رو دیدم کمی استوریاش و پیجشو دنبال کردم هیجانی شدم برای تلاش بیشتر.. نه به خاطر رسیدن به پول و این حرفا که البته اونم چیز بی اهمیتی نیست در نهایت ولی برای بیرون اومدن از سردرگمی و اینکه ذات من همین مشغول بودنای دائمیه.. ازون موقع ک قصد کردم هر روز ۶ صبح پاشم اتفاقا هر روز بیشتر تو رخت خوابم فرو میرم :)) ولی تا شب مدام مشغولم دیگه.. دیدم دارم افسردگی میگیرم رفتم سراغ فایلای افلاکی که میگه " همه چیز و بسپارین به خدا و با آرامش مسیرتونو طی کنید نه استرس " 

حالا یه سری از کارای من در جهت کسب درامد کلا با تلگرام و اینستاست -_- 

وقتی قطع میشه ارتباطم با مشتریامم قطع میشه

ذلیل بشین خب

از صب یه عالم فکر کردم و برنامه ریختم که دوجا برم کار انجام بدم و در نهایت هیچ کدومو نرفتم :/ حالا برم که به ادامه کارا و استخر برسم -_-

 

سردرگمی ماشینی

الان یه طوری شده نمیدونم ماشین و بردارم برم به کار و زندگیم برسم یا ماشینو بذارم و بی ماشین برم و کارامو عقب بندازم؟!!

بی ماشین اصلا احساس امنیت نمیکنم! به خاطر اون یه باری ک تو خیابون کتک خوردم 😑

الان با ماشینم البته حس خطر هست! دیروز خییلی خیابونا شلوغ بود. تو این مدت هیچ وقت اینجوری ندیده بودم!

تا ۱۴۰۰ انقراض

شماهارو نمیدونم اما من واقعا اعصاب و روانم بهم ریخت!

عصرم که رفتم سرکار بچه ها همه دپرس بودن

یعنی از عید هیچی نفهمیدم

الان تو فکر خرید دوچرخه ام!

هم ورزشه هم پاکه هم جای پارکش همه جا هست هم هزینه بنزینم میاد پایین چون واقعا صرف نداره!

اونایی ک شعار با روحانی تا ۱۴۰۰ میدادن الان بشینن تا منقرض بشه نسل ایرانیا تا ۱۴۰۰

 

خانمهای منتظر!!

ما آدما مدام در حال توجیه خودمون هستیم. بهتره بگم خودمونو به هر شکلی که راضیمون کنه گول میزنیم!!

فرقیم نمیکنه از چه گروه و چه قشری باشیم!

چند روز پیش یه جشنی دعوت شدیم به مناسبت امامت امام زمان

من که نرفتم چون علاوه بر اینکه قبلش استخر بودم، با شناختی که ازون آدما داشتم میدونستم از مجلسشون خوشم نمیاد و ترجیح دادم وقتمو جوری که ددست دارم هدر بدم لااقل!! (ریا نباشه فک کنم نشستم درس خوندم. درس خوندن منم از نشانه های اخرالزمانه حقیقتا! اونم با این اشتیاق!!!)

خلاصه که مامی اومد و از تعریفات فهمیدیم صاحبان جشن عده ای هستن تحت عنوان منتظران ظهور!! این جمع هی گرد همایی تشکیل میدن و حرف میزنن!! راجع به چی؟؟ امام زمان و ..‌

جشن تو یکی از تالارا برگزار شد

همه ام از سر و وضعشون پیداست اوضاع جیبشون اوکیه و هزینه جشن و دنگی دونگی میدن و هرکیم میتوته یه تعداد مهمون دعوت کنه!

حالا تو جشن چیکار کردن؟ مثل سایر جمع های این مدلی که بسیار دیدم و مدتهاست بهیچ عنوات شرکت نمیکنم! یه خانومایی بودن مولودی میخوندن و فک کنم یکیم دف میزده (یادم نمیاد) و از وسط مولودیم پریدن به خوندن اهنگای شیش و هشت و قِر!!

بعد یا قبلشم خانوم جلسه سخنرانی داشتن پیرامون امام زمان و بعضی حاضرینم میگفتن ای بابا چقد حرف میزنه ولمون کن دیگه  :/

دست زدن و شیرینی و میوه نوش کردن و نخود نخود هرکه رود خانه ی خود!!

روز بعد یه نفر از دوستان مامی بهش میگه یه بیمار سرطانی هست که نیاز به پول داره شدیدا تا درمان بشه... مامی ساده دل ماهم ک دیده بود تو اون جشن خانمهای محترم منتظر!!! سرتاپاشون برق میزنه یه پیام به عضوی که ما رو دعوت کرده بود میده و میگه بهشون بگن اگه میتونن کمک کنن تا این ادم برگرده به زندگیش و یه خانواده هم بی سرپرست نشه..

و اما جواب منتظران!!!

فرمودن از روز اولی که ما این جمع و راه اندازی کردیم فقط برای این بوده که شادی ائمه رو نشر بدیم و بشناسیمشون!! اما اینجا خیریه نیست!!!! ما فقط دور هم جمع میشیم و حرف میزنیم و آگاه میشیم!!!!!! و ضمنا کسی هم حق قضاوت نداره!!!! چون کمک کردن زوری نیست و هرکسی شاید خودش جای دیگه به کسی کمک میکنه!!!!

و اسم اینکارو گذاشتن دینداری..‌ اینجاست که با خودم میگم کاش بعضیا دیندار نبودن!!!

واقعا امام زمان ازینکه یه عده شکم سیر یک میلیون خرج کنن دور هم ازین جشنا بگیرن خوشحال میشه اونم در حالیکه یکی با همون پول زندگیش زیر و رو میشه؟؟؟؟

و اینا نه اولیشن و نه آخریش.‌. اطرافمون پر شده ازین دست آدمهایی که فقط یه ظاهرسازی و ۴تاکلمه رو اسمشو میذارن دینداری...

خیلی سعی کردم قضاوت نکنم اما سرتا پای اون مجلس و اون آدما به نظرم مضحکه!!!!

شعله ور

یه موقعی تصور میکنی دیگه حالت خوب شده

یهو به یه چیزی برمیخوری که میفهمی زخمت عمیقتر ازونی بوده که فکر میکردی...

نمیدونم چی باعث میشه این خاکسترای زیر آتش دوباره شعله ور بشن

 

 

میان دو راه

شمارو نمیدونم اما برا من محرم و صفر یه جور خاصی گرفته است که هیچ شادی به دلم نمیشینه.. اینو گفتم ریا نشه در ادامش میخواستم بگم دلم میخواد زود تموم بشه!

قدیما محرم و صفر یه رنگ و بوی خاصی برام داشت ولی حالا چند ساله اینقدر درگیر کار شدم فقط همون گرفتگیو غم پنهانشو میفهمم و دیگه هیچ..

بگذریم

شده از یه کاری فرار کنین مدام اما هی شرایطی پیش بیاد ک باز ناچار شین برین سمتش؟؟؟

دقیقا حال من..

کاری نیست ک ازش بدم بیاد اما تو شرایط خاصی دوست دارم انجامش بدم

اصلا بذارید خیلی سریش نکنم! خیاطی رو میگم

دوست دارم کارگاه بزنم خودم الگو و طرح بدم و بقیه بدوزن.. خودم مدیریتش کنم فقط نه اینکه بشینم پای چرخ و البته برای دیگرانیم ک میتونن ازین راه کسب درامد کنن مفید باشه

یه سیکل رفت و برگشت شده.. هی میذارمش کنار چون واقعا خیاطی افسرده و عصبیم میکنه.. دوباره شرایطی پیش میاد که ناچار میشم برم سراغش.. ازین جهت باید یه فکر اساسی بردارم

از طرفیم عاشق ورزش و کارای پرتحرکم و دلم میخواد شغلم تو همین حوزه باشه.. دوست دارم یه باشگاه خاص خودم با شرایطی که میخوام داشته باشم.. ولی خب اینکه از کجا و چه جوری باید شروع کرد خودش داستانیه..

وقتی بین دو کاری که هردوشو خیلی دوست دارین و در هر دوهم مهارت دارید قرار میگیرین عملا سردرگمین و پیشرفتی اتفاق نمیافته..

به هر حال پذیرای نظرات هستیم ای ۲۰۰ و خورده ای نفر که چه مطلب بنویسم چه ننویسم تشریف میارید بازدید!

با تشکر

عقد موقت و اذن پدر

اولش نمیخواستم اینو بنویسم چون فکر کردم ممکنه باعث سوء تفاهم خواننده ها بشه ولی خب بعد دیدم اهمیتیم نداره! 

تا حالا این جریان عقد موقت دغدغه ای برام نبوده (الانم همچنان برای شخص خودم نیست)

یه چیزی چند روز پیش شنیدم راجع به دختری که به دلایلی شرایط ازدواج براش فراهم نشده بود و سنشم به ۳۵ رسیده و با پسری آشنا شده که طی چند ماه اخیر مشکلی باهم نداشتن اما اقای مورد نظر نه از نظر شغلی نه تحصیلی نه درآمد و وضعیت زندگی شرایط ازدواج و نداره با این خانوم! حالا به هر شکل و دلیلی که بوده طی چند ماه ظاهرا اخلاقا فرد قابل قبول و قابل اعتمادیه ( گرچه ک شخص خودم به این موضوعات خیلی بدبینم ) بماند... موضوع اینه که امکان ازدواجشون فراهم نیست به هر حال و خانواده دختر هم رضایت نخواهند داد

از طرفی نیازهاییم هر کدوم دارن (غیر از نیاز جنسی) که میخوان تو این سنین نزدیک به ۴۰ یکیو داشته باشن تا به لحاظ عاطفی تامین بشن لااقل...

ولی خب برای خانوم مهم بود که رابطه شرعی باشه و خلاصه قصد داشتن بدون اطلاع دیگران (خانواده ها) فقط بهم محرم بشن . یعنی خودشون صیغه رو بخونن

و تاکید هم میکنم ک قرار به هیچ رابطه جنسی نبوده و نیست

منم از سر کنجکاوی یه جستجویی کردم برای پیدا کردن همون جمله عربی :)) و به چیزایی برخوردم که حقیقتا برام سوالات اساسی مطرح شد!!

سوال و جواب راجع به عقد موقت خانم با اذن یا بی اذن پدر بود

تقریبا همه مراجع گفتن بی اذن پدر صیغه باطله جز اقای روحانی ( تا الان نمیدونستم ایشونم فتوا میدن -_- )

و یه عالمه حرف و سوال از دخترهایی که مجرد بودن سنشون بالای ۳۰ بود به هر دلیلی شرایط ازدواج نداشتن و میخواستن تو رابطه ی غیر شرعی هم نباشن!

و کلا جواب همه ی اینها "نه" بود!!

بعضیا حتی خیلی با استیصال پرسیده بودن که چرا بی اذن پدر باطله؟؟؟ و ...

و پس ماها چیکار کنیم.....؟؟؟ در جوابشون یه عده ی کثیری نوشتن تقوا و پرهیزگاری پیشه کنید تا برین بهشت و ازینجور حرفا....

خب مگه همه ی آدما تحمل و ایمانشون مثل همه؟؟؟

تازه امشب فهمیدم یه همچین معضل مهمیم هست!! و هیچ راهکاریم براش نیست!

جز نمیشود.. حرام است.. باطل است... 

مگه نمیگن اسلام دین بروزیه؟؟؟ چرا برای این موارد راهکاری نیست واقعا؟؟؟

چطور میشه براحتی دیگرانی که از شرایطشون هیچ اطلاعی نداریم و نصیحت کنیم و بگیم پرهیزگار باش تا بری بهشت!!!؟؟؟

البته پیش خودم تصمیم گرفتم به دوستم نگم این جریانو چون کسی که ندونه به گردنش نیست!

اما یه لحظه با دیدن حجم سوالات یکسان دلم به حال عده زیادی از این دخترا سوخت.. و فکر کنم خیلیاشون بگن حالا که در هر صورت گناهه و راهیم نیست پس همینجوری ادامه میدیم.. شنیدم که میگماااا

 

عالمِ خوشِ بی خیالها

قبول کنیم یا نه! باید بعضی چیزارو بیخیال شد تا درست بشن

شاید اونجوری ک توقع داری نه اما بالاخره راه خودشونو پیدا میکنن..

کلا تجربه نشون داده وقتی زیادی پیله ی یه چیزی بشی ازت دور میشه

یا حتی آدما!

کافیه بیخیال بشین

دو حالت پیش میاد

حالت اول؛ کلا قضیه تموم میشه و بعد مدت کوتاه یا بلندیم با خودتون میگین چه خوب شد که نشد!

حالت دوم؛ اون جریان میافته رو روال و براحتی پیش میره بدون اینکه نیاز به حرص خوردن شما باشه

به نظرم خوشبخت ترین آدما اونایین که بیخیالن!

اتفاقات

خب الان که دارم براتون قلم فرسایی میکنم دانشگاه تشریف دارم و در انتظار کلاس بعدی و مغزم پر از اصطلاحات خارجکیه!

راجع به دوتا موضوع میخواستم بگم اگر یادم نره تا پایان نوشته!

اولی؛

به دلایلی هفته گذشته شدیدا بهم ریخته فکری و روحی و عصبی بودم و خودتونم دیدید وقتی یکیش پیش بیاد دیگه پشت سرهم میاد...

نتیجش اینکه فراموش کردم ساعت ۷شب باید استخر باشم و کلاس دارم

پای سیستم نشسته و با اخمای درهم مشغول فعالیت بودم ک اسم مدیرو روی تلفنم دیدم! بازم یادم نیومد. تازه میخواستم جواب ندم! گفتم چیکار داره با من این وقت روز؟؟؟

جواب دادم گفت کجایی مگه شیفت نداری و من خیلی قاطع گفتم خونه م و نه!! 

گفت ساعت ۷ کلاس داری شاگردات اومدن!!!!

یهو دوزاری افتاد و دیدم ساعت ۷:۲۰ است و گفتم خدا مرگم!!!

به هر حال ایشون متوجه فراموشی بنده و نرسیدنم شدن و گفتن یه کاریش میکنم و تماس قطع و به اعصاب خوردی بنده هم اضافه شد..‌

فرداش فهمیدم برای اینکه مشکلی برام پیش نیاد به شاگردا و همکارام گفتن من تصادف کردم!  و اونروز همه از تصادفم پرسیدن.. و من گفتم خیلی جزئی و مسخره بود و فقط معطل شدم... 

حالا فکر میکنید چه اتفاقی افتاد؟؟؟

بله روز بعد اولین تجربه تصادفم طی ۵سال رانندگیمو کسب کردم و بسیار هم جزئی و احمقانه بود!!

نتیجه گیری با شما

 

مورد دوم؛ بعد اون تصادف خیلی اعصابم خورد شد . چون سرعتم بسیار پایین بود ولی ترمز به موقع عمل نکرد و اتفاقیم نیافتاد حقیقتا.. صاحب ماشین کمی منو نصیحت کردن و منم عذرخواهی.. اما قبل سوار شدنشون من خم شدم گوشیمو بردارم که ترمز از زیر پام در رفت و اینبار کوبیده شد و رنگ سپر رفت و...

خیلی لجم گرفت.. خیییلیییی

و هی میگفتم چرا اخه؟؟؟؟

تا اینکه در جریانات فهمیدم بیشتر از یکساله که ماشینم بیمش تموم شده و اگر این تصادف اتفاق نمی افتاد حالا حالاها هم نمیفهمیدم...

بازم نتیجه گیری با شما :))

 

به هر حال الخیر و فی ما وقع

بماند که علاوه بر بیمه ۱میلیون هم جریمه شدم...

عجیب و متفاوت

در ناشناخته بودن انسان همین بس که پارسال با شوق و هیجان غیر قابل وصفی قصد دانشگاه و ادامه تحصیل کردم و قبول که شدم هیچ خبری ازون ذوق و شوق نبود!

و در حال حاضر دارم در دو مسیر کاملا متفاوت ( شایدم ۳ مسیر) کار میکنم که هر دوش تمرکز زیاد میخواد!! و هر روز هم فکر میکنم که کارم درسته یا نه؟؟ و ممکنه پشیمون بشم یه روز؟؟؟

امیدوارم که نشم.. اخیرا دارم طوری زندگی میکنم که حداقل روزی یکبار از خودم میپرسم " این واقعا تویی؟؟؟" 

دارم میگردم که خودمو از لا به لای آشفتگیهام پیدا کنم

حس عجیبیه!

نمیدونم کجای دنیام؟!

یه بی تفاوتی عجیب وجودمو گرفته

 

روز بیست و یکم

امروز ۱۹ شهریور ماه مصادف با عاشورای حسینی بالاخره فرصت شد بیام اینجا و به نویسندگیم(مثلا) بپردازم

اولا که تسلیت و التماس دعا

و دیگر اینکه بعلههه ما یک سال مهلت اجاره خونه مون تموم شد و مهندس محترم هم فرمودن هنوز خونه تون ۳ ماه دیگه کار داری تا تحویل (البته طبق قرارداد ۶ ماه فرصت داره و بدقولی نکرده) و صاحبخونه ی محترم هم تمدید نفرمودن و ما ناچار به اسباب کشی شدیم اونم برای ۳ یا نهایت ۶ ماه!

واقعا مصداق کامل " گر گدا معتبر شود ز خدا بی خبر شود" در مورد بعضیا عجیب تناسب داره!!! بقدری مارو ازار دادن تو این یکسال و حق و ناحق کردن که ما با سر از اون خونه اومدیم بیرون!!!

بماند

در حال حاضر در منزل عمو جان به سر میبریم ( بعنوان مستاجر البته و در واحد جدا ) از جهات زیادی برای ما بخصوص مسائلی ک با آقای پدر داریم بسیار عالیه

اسباب کشی و کارای جانبی و کار خودم که بشدت زیاد بود و کم کم داره کم میشه منو هم از پا انداخت کمی تا قسمتی و تنها تعطیلات من در تمام این ۳-۴ ماهی که داشتم همین دو روز بوده!!! تنها تعطیلاتی که هیچ کاریم نداشتم!!

فکر میکردم یه استراحت طولانی در پیش دارم که نتایج کنکور ارشد اومد و دیدم عیر انتفاعی امام رضا قبول شدم

بعله خدارو شکر

نمیخواستم برم اما اطرافیان همگی تشویق به رفتن کردن و گفتن قطعا ارزششو داره..

و خلاصه که همه چیز دست به دست هم داد تا اینجانب ۲۰ روز اینجا نباشم

 

فرهنگِ بی فرهنگی

دیروز (عید) بعد کلاسم حدود ساعت ۴ بود که تصمیم گرفتم برم حرم (نزدیک بود) از دوتا چهار راه قبلش بشدت ترافیک بود.. در حین نزدیک شدن به این فکر میکردم که اگر پارکینگ جا نداشت یه سلام میدم و میرم.. دقیقا جلوی حرم ورودی شیرازی ماشینم تو اون ترافیک خفن خاموش شد و برقشم بکلی قطع شد و دیگه هیچ کاری نکرد!

عکس العمل همشهری های محترم!!!!! بوووووق بوووووووق بووووووووق و.... پرت و پلا...

منم دیدم کاری نمیتونم بکنم پیاده شدم گفتم روشن نمیشه هولش بدین که راه باز شه

اقایی ک پشت سرم بود خیلی به خودش فشار اورد با ماشینش از پشت چسبوند به سپر منو مثلا هول میداد!!

دیدم بوقا بیشتر میشه... چند نفریم وایساده بودن رو بروم مث مجسمه نگاه میکردن فقط! و لبخندای احمقانه میزدن..

پیاده شدم گفتم بیاین هول بدین بره کنار!

بالاخره به خودشون زحمت دادن بردن وسط راه اتوبوسا!!

اقایی که مامور بود اونجا شروع کرد به غر زدن که چرا اینجا وایسادی؟؟ سر راهه.... گفتم روشن نمیشه چیکار کنم؟؟

هیچ زحمتی به خودش نداد و به دو سه نفر گفت ببرین عقب ماشینو و فک کنم از بس غر زد مجبور شدن..

خلاصه رسیدم یه گوشه که سر راه نبود و داشتم فکر میکردم الان اینجا به کی زنگ بزنم؟؟ و چیکار کنم.. ۳-۴ دقیقه ای گذشت یه آقایی که از لهجش معلوم بود مسافره پرسید روشن نشد ماشینت؟

گفتم نه. گفت کاپوتو باز کن باطریشو ببین.. گفتم من سر در نمیارم.. گفت کاپوتو باز کن خودم ببینم.. وایساد و کلیم معطل شد تا بالاخره مشکل حل شد و ماشین کاملا روشن شد و دیگه خاموش نکرد (مشکل از باطری بود) وقتی مطمئن شد میتونم برم در کاپوتو بست و رفت..

خیلی ممنون همشهری های گرامی! که وقتی دیدین یه خانوم تو شلوغترین موقعیت گیر کرده فقط بوق زدین و چرت و پرت گفتین.. اصلا به خودتون زحمت ندادین ببینین قضیه چیه؟؟ 

وقتی با همشهری خودتون اینجوری هستین معلومه که باید پوست زوار جماعت و بکنید!!!

وقتی قیمت اجناستون تو مغازه ها و پاساژا رو متناسب جیب مشتریای عربی تون میکنید و همشهریا و حتی هم وطناتون براتون مهم نیستن چون مشتریای پولدارتونو دارین!! معلومه که به هیچ چیز دیگه ای اهمیت نمیدین.. از شما جماعت جز پیچیدن جلوی همدیگه و دعوا کردن هیچ توقعی نباید داشت!

عید و مزایای بی تعطیلی

امروز عید غدیر و تعطیل رسمیه اما خب مدیر محترم ما در این روز خودشون به تفریح و گردشن اما پرسنلشون باید سرکار باشن و حتی کلاسهای آموزشی هم تعطیل نمیکنن!!! نمیدونم این چند تا تعطیلی ( به خصوص اعیاد) در طول سال چقدر کلاسای اموزشی شونو عقب میندازه ک تعطیل نمیکنن!!؟؟

بماند 

به هر حال به خاطر کلاسی که ظهر دارم (۲تا۴) از دید و بازدیدها و عید دیدنیای مسخره و حرفای خاله زنکی و سوالای بیخود و تکراریِ " چرا عروس نمیشی؟ چرا اینقد سر کار میری؟ چیکار میکنی؟ کجا میری؟ خوش به حالت.. ایشالا سال دیگه با شوهرت بیای!!! ، ایشالا بچه بغل ببینیمت !!!" و شنیدن غرغرای بعضی مادرشوهرا از عروس و داماد و دختر و پسرشون، از طعنه کنایه های نهفته و بعضا سنگین خواسته و ناخواسته تو حرفای بعضی ( بخونید اغلب) خانومهای دوست و آشنای بسیار متدین و متشرع!!!! و کلا فضولیا و پرت و پلاها خلاص شدم. خدایا شکرت 😊

وسایل خونه جمع و کارتن و بسته بندی شده و اماده اسباب کشی و من با این وسایل از صبح تنهام

کمی درازیدم.‌ واقعیتش اینه که اصلا خستگی این استخرا از تنم بیرون نمیره

مادر و پدر گرام هم تشریف بردن از ساعت ۹ صبح عید دیدنیاشونو شروع کنن و نهارم دعوتن و تشریف نمیارن

منم فیلم دیدم.. یه سریال کره ای کمی تا قسمتی خنده دار و البته جنایی و مقداریم رمانتیک که ماه ها پیش ابجی جان بهم داد برای اوقات فراغتم!

بعدم کمی قر جلوی آینه تا احساس عید و شادی بهم دست بده😆

و یادم اومد مدتهاست خودمو درست حسابی تو آینه نمیبینم.. به خودم نمیرسم و انگار تو زندگی اجباری خودم بین آب و کلر گم شدم

و خب بعد کلاسم کمی خودمو میبرم میگردونم روحم باز بشه

عیدتون مبارک

دیکتاتوررر

یک مرد/زن دیکتاتور به خودی خود دیکتاتور نمیشه!

دقیقا زن/مرد نقش مقابلشه که با کوتاه اومدن و ملاحظه بیش از حد ازش یه دیکتاتور میسازه

دیکتاتوری ناشی از ترسه!

ترس از دست دادن ادمها و تنها موندن

 

من هستم، چون..!؟

یه وقتا فکر میکنم به اینکه واقعا چی میخوام؟

چرا هستم؟

کارِ منو کسی دیگه نمیتونه انجام بده تو این دنیا؟؟

شده حس کنید یه جایی گیر افتادین؟؟ نه عقب میرین نه جلو میاین!؟

الان بزرگترین آرزوم اینه که بیخیال عالم و آدم باشم

بیخیال هرچی خوب و بده

و فکر میکنم درجا خواهم زد همچنان تا یاد بگیرم واقعا بیخیال باشم

وقتی میدونم از کنترل و اراده ی من خارجه

 

خشونت علیه مردان

قبلا قضیه فقط فمنیست بود و برابری زنان با مردان!

برابری زنان با مردان رو هم در این دونستن که هرکاری مردا میکنن زنها هم میتونن! هر کاری!!!

از سیگار و پیپ و قلیون و کنار گذاشتن حجاب تا راننده تاکسی و اوتوبوس شدن و مثل مردها لباس پوشیدن و نصف شب تو خیابونا چرخیدن و... همه چی!

اینا قسمتای عادیشه. قضیه به جایی رسید که حالا میگن خانومها حق دارن اصلاح نکنن.. نظافت نکنن!! همیشه مرتب و تمیز نباشن.‌. حتی رفتارهای ملایم و زنانه نداشته باشن.. اصلا عده ای به عمد همه این "نه" هارو اجرا کردن که نشون بدن دارن در مقابل ظلم به زنها می ایستن!!

ازینم جالبتر بحث جدیدیه به نام منع جنسیت زدگی!!

بعد میگن به مردا ظلم شده

چرا؟؟

چون گفتن دامن خاص زنهاست و شلوار خاص مردها!!

آرایش و لاک و اصلاح و روسری خاص زنهاست و برای مردها قدغنه!!!

بعد کمپینم تشکیل دادن و شعارشونم نه به خشونت علیه مردهاست :| 

فک کن شما بهعنوان یه خانم با همسر یا دوست پسرت داری تو خیابون قدم میزنی درحالیکه دامن پوشبده و یه رژ صورتیم زده :/

الان من شدم جنسیت زده! چون اینارو گفتم

چون هرکسی آزاده هرطور دلش بخواد باشه تو جامعه‌ و کسی حق اعتراض نداره

بله خب اگر تو مترو اتوبوس تاکسی یا هر مکان عمومی کسی سرتاپاش کثیف بود و بوی گند میداد شما حق اعتراض نداری! چون دوس داره اینطوری باشه و همینجوری راحته. حالا دلش میخواد کنارتونم بشینه اصلا !

 

 

شلوار کردی

از همین تریبون سلام به همه 

به! اینجا چه حس راحتی دارم!! انگار دارم با شلوار کردی راه میرم

برا سواله که وقتی من اینجا نیستم اون صد و پنجاه شصت نفر اینجا چیکار میکنن هر روز؟؟ جالبه

خب اندر احوالات شخص شخیص اینجانب

عرضم به حضور انورتون که کنکور ارشد مجاز شدم ولی خدا کنه قبول تشم حوصله ندارم درس بخونم

همونجا سر جلسه کنکورم به خودم اومدم و گفتم: تو واقعا میخوای بیای ۲ساعت رو این صندلیا بشینی برا هر کلاسی؟؟؟ بعد باز بری خونه بشینی درس بخونی؟؟؟

باز خوبه خونه آپشن درازکش و راه رفتنم داره اما به هر حال همونجا عطای درس خوندن و به لقاش بخشیدم

تو این مدت بعد کنکورمم چند تا کتاب خوب خوندم که حالا کم کم اسماشونو میگم با یه خلاصه ای.. در ایجاد تحولات روحی و شناخت نسبت به خود و اطرافیان واقعا مفید بودن و هستن.. قصد دارم اخریش ک تموم شد دوباره از اول همه رو بخونم

تایم کاریم نسبتا زیاده.. حالا یکم سبکتر شده البته اما چون ناجی هم قبول کردم بمونم گاهی تا ۱۱ شیفتم

روز بعد تو خواب رانندگی میکنم دیگه چون کلاسم یه ربع به ۸ صبح شروع میشه

با اینحال همچنان کارم رو بخصوص در حیطه مربیگریش دوست میدارم

تنها مشکلی که هست اینه که شبا خواب راحتی ندارم و در طول روز مدام خوابم میاد..

اخیرا قهوه ام که میخورم بعدش خوابم میگیره

یک دوره اموزش زبان انگلیسی نصرت از بازار خریدم و هر روز تمام مسیر رفت و برگشت سرکارم گوش میدم خیلی خوبه و دوست میدارم و دارم یاد میگیرم

مزیت دیگشم اینه که توجهم از بوقا و رانندگیای وحشیانه بعضی دوستان منحرف میشه و حرص نمیخورم

دوست دارم برم کوه ولی اعتراف میکنم در این سن بنده هیچ دوست همپای خودم ندارم! یا متاهل شدن یا با دوس پسراشونن یا فقط تو فاز قرطی بازین یا کلا ورزشکار نیستن..

اینه که تفریحم از اول تابستون ۰% بوده در عوض کار ۹۹% و ۱% هم استراحت که اونم اغلب شب موقع خوابه دیگه

و طی دو هفته آینده هم اسباب کُشی خواهیم داشت

خلاصه که همه چیز گُل و بلبله!

 

گذران

خیلی وقته اینجا ننوشتم. اولین دلیلم حال خیلی خیلی بد روحی اون روزا یعنی ۴ماه اخیر بود.. دوست ندارم چیزی بنویسم که توش گله و شکایت و غم و غصه اس.. بعدم کنکور و بعدشم فعالیت اینستایی (فعالیت کاری) باعث شد دور بشم ازینجا

بشدت دارم کار میکنم.. تا جایی که مدت طولانی و چندین بار سخت مریض شدم و الانم اثرات کلر کماکان پابرجاست.. خدا رو شکر که کاری هست برای انجام دادن

اگر گفتنی مفیدی بود میام مینویسم.. فعلا این روزا همش خسته و خوابالودم وگرنه همچنان وبلاگ نویسی رو دوست میدارم

بشدت در حال کشف خودمم

 

خوابالودکا

سال جدیدم تموم شد و ما یه تبریک به شما صد و چند نفری که هر روز تشریف میارید نگفتیم!

شرمنده . مبارکتون باشه به هر حال

چرا اینقد من خوابم میاد همش؟؟؟؟؟

کنکور 3 هفته دیگس تقریبا!

اوه الانم چشمام داره میره... باشه بعدا ادامش میدم...

زندگی کاغذ پاره ای

بنویسید و کاغذهارو پاره کنید بریزید دور ولی کسیو پر نکنید.. 

بعد ازین برگه های اگهی ک تو خونه تون میندارن و جمع کنین به کارتون میاد

نشستم درس بخونم.. یعنی تست بزنم.. واقعیتش اینه که تنها کاری ک نمیکنم همینه..

مینویسم و مینویسم و مینویسم...

فکر میکنم و خاطرات گذشته میاد جلو چشمام و با اتفاقات اخیر جمع میشه.. سوالای تکراری.. یه دوستی گفته بود تو حرفای محمد افلاکی خیلی غرق نشو! باید بگم اگر تاثیر حرفاش تو این یکسال نبود و اگر اون پست خاصش نبود یا دق میکردم یا شایدم خودکشی! به هرحال خوبه که هست و بود

کارای عجیب میکنم.. یه جور خود آزاری.. نمیدونم آخرش به کجا میرسم فقط میدونم از بیکاری متنفرم و همیشه این وقت سال و این تعطیلات که منو از کارم دور میکنه حالم خرابه.. همیشه زیاد کار کردنم باعث میشد از همه چیز دور کنم خودمو.. وقتی کارم کم میشه و به هر دلیلی ناچارم تو خونه بمونم انگار همه چی باز رو سرم حراب میشه

و صد البته هنوزم معتقدم هرچی حال بد و کار بده از خود ماست.. 

اگر همون بار اول یا از ادمای دیگه درس بگیریم و فکر نکنیم همیشه برای بقیه است و ما مصون میمونیم، و اگر حتی تو ذهنمون!!! قضاوت و سرزنش نکنیم، قطعا درست میشه

خیرخواهی های شرگونه

آدماییم که مثلا خیلی دوسمون دارن واقعا جالب و عجیبن!! کلا فکر نمیکنم خدا مخلوقی عجیبتر از انسان افریده باشه...

وقتی میبینن و میفهمن که حالت خوب نیست، اعصابت بهم ریخته اس یا بی حوصله ای... با تمام قوا به میدون میان و بدترت میکنن.. تا میتونن به پرو پات میپیچن و اینقدر نیش و کنایه و بداخلاقی... اخرشم یه دعوایی راه میافته و قهر میکنن!!

خب اگر من میتونستم به شما خانواده!!!! گرامی بگم چه مرگمه و میدونستم کمی ازتون ساخته اس قطعا اینکارو میکردم وقتی نگفتم و نمیگم ینی نمیشه!! ینی گفتنش دردی از من و شما دوا نمیکنه فقط اوضاع رو حادتر میکنه حالا به هر دلیلی! یا گندی که من زدم خیلی بزرگه یا پدر و مادرا اغلب ظرفیت شنیدن مشکلات بچه هاشونو ندارن و از کاه کوه میسازن و به جای کمک کردن با نیش و کنایه های مادام العمر!!!!!!! زجرکشش میکنن..

نگین میتونی به روت نیاری!!! من خدای طبیعی کردن و به رو نیاوردنم اما بعضی اتفاقا اینقدر بدن و اینقدر داغونت میکنن که بالاخره یه بخشش میزنه بیرون و خودشو نشون میده... ینی اگر در اون حد کمم معلوم نشه سکته قطعیه!!

خب وقتی میبینین کسی دردی داره و بهتون نمیگه!! پاپیچش نشین.. بذارین چند روز تو حال خودش بمونه.. بزور نخواین حال کسیو دگرگون کنین.. گاهی وقتا فقط باید زمان بگذره تا ادم بتونه یه چیزایی رو هضم کنه.. 

چرا ماها بلد نیستیم درد رو درد کسی نذاریم؟؟؟

چرا بچه و زن و شوهر و جزو مایملکمون حساب میکنیم؟؟؟ نه یک موجود مستقل!

چرا اصرار میکنیم برامون درد دل کنن و حرف بزنن بعد یا تو روشون میشینیم به نصیحت و پرت و پلا گفتن یا تو ذهنمون قضاوتش میکنیم

گذشته ازینا اگر بچه شما یا همسر شما دردشو بهتون نمیگه فکر کنین به اینکه چقدر از واکنش شما بیزاره. تا چه حد به شما بی اعتماده و شما نتونستین امنیت بهش بدین با بودنتون.. به حاطر همون قضاوتا و واکنشای عیر منطقی که داشتین و دارین...

از این دید و بازدیدا و تعطیلات نوروز بیزارم واقعا.. از غصه خوردنای الکی فامیل و دوست و آشنا به خاطر مجرد بودنم تا این سن!!! از اینکه تنها آرزوی خوبی که بلدن همینه که " ایشالا ازدواج کنی بزودی" از اینکه فکر میکنن دختری که سنش از 30 گذشته و مجرده و میخواد مستقل باشه و تنها زندگی کنه دختر سالمی نیست.. و کلا آدمی که مجرد مونده آدم سالمی نیست.. 

والا بلا من اگر خودمو میشناسم میدونم چی میخوام از زندگیم.. یاد بگیریم اگر میخوایم دعایی در حق دیگران کنیم چیزی که خودمون فکر میکنیم خوبه نباشه!

خوب برای هر کسی یه چیزه و بهترین تو نگاه آدما متفاوته

از دلایل بزرگی که روز بروز بیشتر ترقیبم میکنه به زندگی مستقل و تنها

مطمئنم یه روز خیلی نزدیک به این خواستم میرسم

و حتی اگر بتونم از این شهر میرم... 

تبدیل حال

حالت که خراب شد به هر دلیلی! رو بقیه خرابش نکن

بشین نویس... یه عالمه.. هرچی به ذهنت میرسه.  حتی بد و بیراه.. بعدم همه کاغذارو پاره کن بریز دور!

اگه خوب نشدی برو بیرون.. ترجیحا پارک.. راه برو راه برو راه برو..

اگه بازم نشد یه جا پیدا کن و با خدا داد و بیداد کن.. هرچی فریاد داری بزن.. خدا مهربونه به دل نمیگیره ترکتم نمیکنه حتی محکمتر بغلت میکنه

گریه کن..

یه جایی خلوت کن و با خدا حرف بزن یا سر سجاده یا با یه موزیک بی کلام..

گفتم موزیک بی کلام.. وقتی حالتون خرابه فقط بیکلام آروم گوش بدین.. اراجیفی که تو موزیکای با کلام هست چه شاد چه غمگین، وقت ناراحتی آدمو داغونتر میکنه

این کارارو بکنین 100% یکی دوتاش یا شاید همش با هم جواب میده ولی غم و غصه هاتونو رو سر کسی خالی نکنین چه با درد دل چه با اخم و دعوا