معیار جدید من

اخیرا موضوعاتی پیش اومد که کمی به خاطرات عقب برگشتم و برای اولین بار اعتراف میکنم از رد کردن یکی از خواستگارام پشیمون شدم!

جریان ازین قرار بود که یک روز صبح همچنانکه با مامی جان در پیاده روی صبحگاهی بودیم فهمیدم جمع کثیری از همسایه و آشنا و غریبه بشدت نگران و پیگیر وضعیت تجرد و تاهل بنده هستن!!! مامی جان ما هم که بر اساس اصول ادب و احترام و رفتار انسان گونش جواب دندونشکنی نمیده!! به خیلیا که اصلا جواب نمیده!!! اینه که هی میمونه رو دلش بعد یهو طوفانش من بخت برگشته رو میگیره.. 

بعد از نصایحی که ایراد نمودم و دعوتش کردم به آرامش و البته جواب دادن به این گونه جانوری که هنوزم ناشناخته است!!! دیدم بین این افراد غیر از اون یکی که بی پدر و مادر بود و تنها دلیلم برای موافقت هم همون بود اما خدارو صدهزار مرتبه شکر که نشد!! یکی دیگم بود که خیلی گزینه خوبی بود از یک جهت ولی اون زمان عقلم به این "جهت خاص" قد نمیداد!

یه موجود فوق اکتیو و اتفاقا ورزشکار و مربی تیم و ... بود که هر روز از ۶ صبح میرفت سرکار تا ۱۰ و ۱۱ شب!!!

واقعا چی ازین بهتر که با مردی ازدواج کنین که اصلا خونه نیست در طول روز!!!! حتی خیلی از روزای تعطیل. و تازه بازنشستگیم نداره

بزرگترین دلیلی که اون موقع ردش کردم همون بود (البته معایب دیگه ایم داشت) ولی اگر اون زمان عقل الانمو داشتم و همچنین اگر پدر عزیز اون موقع بازنشست شده بودن باید میفهمیدم که میشه خیلی راحت تمام معایبشو به خاطر این حسن بزرگ نادیده گرفت!!!

حالا علاوه بر چاق نبودن و بی پدر و مادر بودن اینم به معیارای ازدواجم اضافه شد. "کسی که از 6 و 7 صبح بره سر کار تا 10 و 11 شب"

و کارشم دولتی نباشه بهیچ عنوان که بازنشستگیم نداشته باشه! در واقع تا نفس میکشه خدا بهش توان و قدرت و سلامتی کامل بده کار کنه :))

عمیقا خدارو شکر میکنم که ازدواج نکردم تا به این بینش و درک عالی از زندگی و ایندم برسم .

خدایا سپاااااااااس :))