باورتون میشه من اینوقت شب داشتم عنوان پایان نامه سرچ میکردم؟
عصری داشتم از بیخوابی میمردمااااا
دیشب ۱۱:۳۰ -۱۲ خوابیدم (شایدم دیرتر یادم نمیاد،) صبحم ساعت ۹:۱۵ با استاد قرار داشتیم ۸ بیدار شدم ( بعد از البته بیداری یه ربع به ۴ تا ۵ )
ظهر یکساعت مثلا خوابیدم شایدم دو ساعت!! و همش خواب عنوان پایان نامه میدیدم و بیدار میشدم 😐
ساعت ۵ هم بیدار شدم و رفتم برای بچه ها ک عصر میان شیرینی درست کردم.. خیلی خوب شد راضی بودم و استقبال هم شد
با همه این اوصاف الان باید خواب باشم اما بیدارم
عنوانمو یافتم و تکمیلش کردم فردا هم به استاد عرضه میکنم
این رفیق ما اب هم میخواد بخوره با دوست پسر جانش مشورت میکنه و اصولا مشورتهاش منجر به اجرای تصمیمات اوشون میشه
اصلا یه طوریه که خودشم دیگه به خودش اطمینان نداره و اونو موجودی کاملا فهمیده و خودشو احمق تلقی میکنه هرچند انکار میکنه اما در رفتارش کاملا میشه دید و حس کرد
و خب من اشتباه کردم اون موقع که هی میگفتم تکلیف عنوان و روشن کنیم اون میگفت هنوز وقت هست.. خب خودم باید دست به کار مشدم
ولی حالا که تصمیمش چیز دیگه ای شده من فقط روشنش میکنم دیگه عمل کردن و نکردنش با خودشه
امیدوارم فردا عنوانم قبول بشه و سریعا شروع کنم
هنوز نمیدونم چرا به خاطر چیزی که میدونم ارزش و اهمیتی نداره اضطراب دارم؟!
پ.ن؛ بعضی اشتباهات تا مدتها دست از سرت بر نمیدارن . شاید برای یک عمر شایدم وقتی پا به سن گذاشتی و اهمیتشونو از دست دادن
پ.ن۲؛ به مامی گفتم دلم نمیخواد ازدواج کنم.. اخرینبتر ظاهرا پذیرفت.. اما هر بار یکی بهش پیشنهاد میده هم به من میگه هم بعدش یواشکی به بابا... هم خوشحال میشه از اینکه میبینه دخترش هنوز خواهان داره هم غصه میخوره از این موردای (از نظر ظاهر و عوام پسند) خیلی خوب که براحتی ردشون میکنه در جا . ولی همچنانم امیدواره که من روزی از خر شیطان پیاده شم !
