از ماست که بر ماست

در ادامه اتفاقاتی که تو پست قبل نوشتم... متاسفانه ما دخترا هرچی به سرمون میاد اولین مقصر خودمونیم اگه یه کم ساده تر از خونه بیایم بیرون و کمتر جلب توجه کنیم کمتر به سرمون میاد خود من از وقتی اون بلا به سرم اومد به ساده ترین شکل ممکن از خونه میرم بیرون حتی ساعت دستم نمیکنم که نکنه یه موقع برق بزنه و توجه کسی بهش جلب بشه شاید خنده دار به نظر بیاد ولی وضعیت واقعا به همین افتضاحیه همون مدت که تو کلانتری و پزشکی قانونی در رفت و آمد بودم چیزایی دیدم و شنیدم که اگه کسی برام تعریف میکرد باور نمیکردم واقعا وحشتناک بودن . به دلایل خیلی احمقانه و ساده.... حتی یه کیف خریدم واسه وقتایی که میرم خرید کاملا تخته و فقط پول به شکل تا شده و کارت و یه موبایل توش جا میشه جز اون هیچی با خودم نمیبرم.بعد از ظهر به هیچ عنوان بیرون نمیرم چه تنها چه با دوستام صبح هم تا مجبور نشم تنهایی جایی نمیرم.اگرم برم از شلوغترین مسیرا میرم خدانکنه به سر کسی بیاد ولی تا براتون اتفاق نیافته تا این حد ترس و اضطراب براتون خنده دارو بی معنیه وقتی دخترایی رو میبینم با چه وضعی تو خیابون راه میرن دلم میلرزه الان اگه تو یه جای شلوغم بخوان یه دخترو به زور سوار ماشین کنن و ببرن هیچ کس نمیاد کمک کنه!!! مردم بی تفاوت شدن...حالا به هر دلیلی.میترسن... اینارو بفهمین.اتفاق یه بار میافته.همه شانس نمیارن که از هر اتفاقی سالم بیان بیرون احتیاط شرط عقله الانم زمونه ای شده که از همه چی و همه جا باید ترسید