به سپیدی زمان

دو سه هفته پیش یه تار موی نیمه سفید بین موهام پیدا کردم دیروز دیدمش دوباره کاملا سفید شده بود و یکی دیگه هم داشت بهش اضافه میشد یاد این شعر رودکی افتادم: من موی خویش را نه از آن میکنم سیاه          تا باز نوجوان شوم و نو کنم گناه   چون جامه ها به وقت مصیبت سیه کنند         من موی در مصیبت پیری کنم سیاه راس میگن غصه آدمو پیر میکنه.... تازه فهمیدم چقدر غصه خوردم تو این دوسال هی با توام! به خاطر اینهمه غم و غصه ای که بهم دادی نمیبخشمت