دیر میفهمیم

شاید خودمم نمیدونستم که اینقدر دوسش دارم همیشه همینه فکر میکنیم همه همیشه هستن و همیشه وقت واسه دیدنشون داریم وقتی هستن بیشتر نقاط ضعفشونو میبینیم وقتی میرن...برای همیشه....تازه میفهمیم چقدر دوست داشتنی بودن و هیچی کی نمیتونه جاشونو پر کنه دیروز یکی میگفت حالا که عمه رفته مقدس شده؟؟!! نه اینطور نیست....من میگم همه آدما خوبی و بدیای زیادی دارن مشکل از ماست که تا هستند بدیاشونو میبینیم و دائم انتقاد میکنیم وقتی میرن یادمون میاد خوبیای زیادیم داشتن مثل خوش اخلاقی و مهربونی و مردم داری عمه ی من که هرکسی برای اولین بار میدیدش بهش علاقه مند میشد به قول خودش خیلی باکلاس بود....خیلی تر و تمیز و مرتب....و خیلی خوش مشرب کسی که همیشه مجلسارو گرم میکرد اینا اینقدر پررنگ بودن که بقیش به چشم نمیاد یه اشتباهاتی داشت که شاید بزرگ بود اما خودش پشیمون بود ولی دیگه کاریم از دستش بر نمیومد و خدا اینقدر مهربونه که بردش قبل از اینکه کسی زمین گیر شدن و زیر دست شدنشو ببینه همونطور که دوست داشت با عزت رفت من و دیگران فقط نگران این دوتا دختریم که موندن نگرانیم که آبروشو به باد بدن به خصوص اولی که حتی باباش ازش میترسه و حاضر نیست باهاش رو به رو شه!!!! نگرانیم کاری کنن که هرکی اینارو دید بگه این چه مادری داشته که اینطور تربیتش کرده؟؟؟!!!! نگران عذاب و ناراحتی عمه بعد رفتنش تو اون دنیا از دست کارای این دنیای بچه هاش..... نمیخواست اینطور بشه...هیچ وقت