منِ آشفته
سه شنبه, ۸ دی ۱۳۹۴، ۱۱:۴۳ ب.ظ
امان از تمام جوابهای بی تفاوت دنیا
امان از ان لحظه ای که ناگاه دلت بلرزد و قلبت قطره قطره از چشمانت بیرون بریزد
امان از تمام وقتهایی که دلت آشوب است و میدانی چرا اما نمیتوانی چیزی بگویی
بعضی وقتها بعضی آدمها بعضی نداشته هایت را چنان به رخت میکشند که رویت را زخمی میکنند..
از آدمهایت دلگیر نیستم خدا اما از خودت گاهی میشوم
از آدمهایت توقع ندارم اما از خودت زیاد!
گاهی فکر میکنم کاش فرشتگانی میگماردی تا حرفهای ته نشین شده را به گوش مخاطبانش برسانند
همیشه وقتی تنهاتری آنها که باید باشند زودتر از همه میدان را خالی میکنند...
و به این فکر میکنی که بهتر است اصلا برای بعضی ها نباشی..
چند روزی لپ تاپم ویروس سیستم های شمارو گرفت ومریض شد ببین چقده پست گذاشته.
این پستت واقعا حرف دلم بود.
گاهی اینقده از همه چی دلگیر وناراحتم که حس تنهایی خفم میکنه وبرا اینکه راه کوچیکی برا نفس کشیدن پیدا کنم میام وگوشه کوچیکشو به شما میگم میدونم کارم اشتباست ونباید شمارو هم وارد دغدغه هام کنم ولی اینا همه میگذره ومطمئنم یه روزی به این روزا میخندیم ومیگم وای ما چقد دیوونه بودیم که اوج جوونی وخوشیمون رو باتوجه کردن به رفتار واخلاق اطرافیانمو خراب کردیم