شب سراب نیارزد به بامداد خمار

کتاب و تموم کردم و ازونجا که احساس میکردم نوشته اصلا برام آشنا نیستن به این نتیجه رسیدم که شاید فقط یکی دو فصل از این کتاب و خونده بودم اون زمان! نمیدونم درست یادم نمیاد..

به نظرم از قضا خوندنش خاص دخترای همون سنین 13 تا حتی 20 ساله!

سنین سرخوشی و ندیدن واقعیات زندگی! اما برعکس اغلب مادرها از ترس اینکه دخترشون هوایی بشه یا چشم و گوشش باز بشه از خوندن چنین رمانهایی به شدت منع میکردن

و همه ی اشنباهات تربیتی و تمام گول خوردنها و ساده انگاریها از همینجا شروع میشه! همینجایی که به جای اطلاعات درست دادن به بچه ها (تو هرسنی و هر زمینه ای) تمام سعیشونو میکنن که روی قضایا سرپوش بذارن و با عتاب و خطاب رفتار کنن تا زمانی که بنا به اجبار (مثل بلوغ یا ازدواج) بچه خودش تو موقعیت قرار بگیره و کم کم بفهمه! این نقطه ی شروع فاجعه است به نظر من!! چون بچه ها به هر حال اطلاعاتی رو ب صورت پنهانی و یواسکی از اطراف کسب میکنن که متاسفانه غالبا هم غلط یا افراطین و تصورات ذهنیشون بر اساس همونها شکل میگیره و زمانی با حقیقت رو به رو میشن که دیگه کار از کار گذشته..

صرف نظر از بخشهایی که شاید اغراق بود یا شاید کمی با واقعیت فاصله داشت، این کتاب کاملا احساس یک دختر 15 ساله و رفتارهای غلط حاصل از اون و به نمایش میذاره و عواقب همین اشتباه هم دامنشو میگیره.. نشون میده بعضی اشتباهات هیچ وقت قابل جبران نیستن و به هر حال در هرسطحی از پشیمانی و بازگشت همچنان عواقبشون تا پایان عمر همراه ماست