یک واژه ی متروک

بعضی دوست داشتنا آدمو غمگین میکنه.. بهم میریزه.. اینجاست که باید برگردی بهشون بگی

 " میشه لطفا دوسم نداشته باشین؟؟ میشه اجازه بدین همون زندگی خالی از عشق و احساساتمو ادامه بدم؟؟ " 

و بدتر ازون بعدشه. زندگی قبل از دوست داشته شدن با زندگی بعدش خیلی فرق میکنه. هرکسی که پا به دنیای شما میذاره بخشی از قلبتونو اشغال میکنه و وقتی هم میره همون بخش و با خودش میبره! شما موندین و یه قلب ناقص!! و در بهترین حالت که شما موجود خیلی منطقیم باشین باز زمان میبره تا طعمی که چشیدین از زیر زبونتون بره و با هر اسم آشنا و هر حرف و هر مسآله ای ولو مربوط به دیگران، یادش نیافتین

و من نمیدونم وقتی ما آدما هنوز معنی واژه هایی مثل دوست داشتن و نمیدونیم چرا خودمونو دیگرانو درگیرش میکنیم؟!

عشق واقعی اونه که به آدم آرامش و نشاط بده نه تلاطم و تنش و غصه