تهی
پنجشنبه, ۲۸ فروردين ۱۳۹۹، ۱۱:۱۹ ب.ظ
همه چیز یه جوریه
انگار دارم از خودم بیرون میام
دارم از خودم خالی میشم
رو برو شون با واقعیتا خیلی سخته
پذیرفتن شون سخت تره
انداختن تقصیرا گردن بقیه خیلی راحته اما باعث میشه هیچ وقت ازاد نشی
تمام مدت فرار کردم
همیشه از همه چیز فرار کردم
حالا دارم میپذیرم
هیچ جوری ممکن نبود جز با همین قرنطینه ی زورکی
تموم میشه این روزا هم
