عقب مونده یا پر توقع

بعضی وقتا انگار هیچی سر جای خودش نیست

یا شایدم من خیلی عجولم

و خیلی متوقع!

متوقع از خودم که تا این سن باید زندگیمو به یه جایی رسونده باشم اما...

خب البته من دیر تصمیم به استقلال کامل گرفتم و تا قبل از اون همچنان درگیر ترسها و حرفهای خانواده و ... بودم

شاید این خاصیت بالا رفتن سنه که انتظار داری رو حرفت بیشتر ازینا حساب کنن و بهت اعتماد کنن اما نمیکنن.. 

شاید اگر این وضعیت و اینهمه تو خونه موندن و بیکار شدنم نبود اینقدر به این چیزا فکر نمیکردم

دلم نمیخواد از کسی برای خودم نردبون بسازم حتی اگر اون فرد پدرم باشه..

نمیدونم 

شاید نسبت به موقعیتی که داشتم و دارم توقعم از خودم زیاده..

شاید ساده ترین راه کم اوردنه.. 

ادمیزاد چون فکر میکنه همه چی رو خودش باید درست کنه و خدای به اون بزرگی رو یادش میره افسرده و غمگین و پریشون میشه

اصلا چرا من اینهمه تو خونه ام همش؟؟